بررسی اثر محدودکنندگی دیوارهای مجاورترانشه میخکوبی شده بر رفتار آن با مقایسه نتایج تحلیل دوبعدی و سه بعدی

تحلیل، طراحی و همچنین مطالعه پارامتریک رفتار دیوار میخکوبی شده، عموما با استفاده از مدل های دوبعدی مبتنی بر فرضیات شرایط کرنش مسطح صورت می گیرد و اغلب بدون توجه به هندسه سه بعدی گودبرداری، نتایج حاصل از تحلیل دوبعدی به شرایط واقعی سه بعدی تعمیم داده شده که این امر در بسیاری از مواقع منجر به ارائه طرح های ناایمن و در برخی موارد موجب ارائه طرح های محافظه کارانه و غیراقتصادی می شود. در مطالعه حاضر اثر محدودکنندگی دیوارهای مجاور ترانشه که عمود بر دیواره اصلی در کنج های گود قرارگرفته اند بر رفتار آن بررسی شده است. در این راستا، دیوار میخکوبی شده با هندسه گود مستطیلی به صورت سه‏بعدی و در مقیاس واقعی در برنامه پلکسیس سه بعدی[1] مدل شده است و نتایج حاصل در مقطع بحرانی با نتایج به دست آمده از تحلیل دوبعدی دیوار میخکوبی شده در برنامه پلکسیس دوبعدی[2] مقایسه شده است. درواقع دیوارهای مجاور نقش تکیه گاه را ایفا کرده و بدین وسیله محدودیتی برای تغییرشکل دیواره میخکوبی شده می باشند. نتایج نشان می‏دهد که تغییر شکل‏های حاصل از تحلیل دوبعدی همواره بزرگ تر از نتایج حاصل از تحلیل سه‏بعدی در مقطع بحرانی است و چنانچه طول دیواره اصلی (L) کمتر از 10H باشد میزان اثرات محدودکننده بیشتر است و درصورتی که L بزرگ تر از 10H گردد، نتایج تحلیل دوبعدی قابل تعمیم به شرایط سه بعدی است.
[1]. Plaxis 3D Foundation
[2] Plaxis 2D