ارزیابی خصوصیات عملکردی میان لایه ی جاذب تنش ماسه آسفالتی

بهسازی روسازی های استهلاک یافته با اجرای روکش یکی از روش های متداول تقویت و احیاء راه ها به شمار می رود. ترک انعکاسی یکی از خرابی های اصلی روکش های آسفالتی می باشد که سالانه باعث ایجاد خرابی در راه ها و مستهلک شدن آن ها می شود. ترک های انعکاسی معمولا از زیر لایه ی روکش شروع شده و به سمت رویه ی راه ادامه پیدا می کند. ترک خوردگی در سطح روسازی همچنین باعث نفوذ آب، نمک و دیگر مواد مضر به درون روسازی می شود که به نوبه ی خود منجر به افزایش سرعت رشد خرابی ها می گردد. استفاده از میان لایه ی جاذب تنش (SAMI) یکی از روش هایی است که به منظور جلوگیری از انعکاس ترک به لایه ی روکش به کار می رود. یکی از انواع میان لایه های جاذب تنش، میان لایه ی ماسه آسفالتی است که استفاده از آن در سال های اخیر مرسوم شده است. در این پژوهش، خواص عملکردی میان لایه ی ماسه آسفالت و همچنین میان لایه ی ماسه آسفالت اصلاح شده با پودر لاستیک مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، از آزمایش کشش غیرمستقیم، به منظور تعیین مقاومت لایه ها ی آسفالتی در برابر ترک خوردگی، استفاده گردید. همچنین، با استفاده از آزمایش فوق، انرژی شکست میان‏لایه ماسه آسفالت تعیین و با لایه ی روکش آسفالت داغ مقایسه گردید. آزمایش لاتمن اصلاح شده و آزمایش کیفی آب جوشان تگزاش نیز به منظور حساسیت رطوبتی میان لایه ها مورد استفاده قرار گرفتند. برای تعیین خصوصیات شیارشدگی میان لایه ها از آزمایش شیارشدگی چرخ استفاده گردید. نتایج این آزمایش ها نشان داد که میان لایه ماسه آسفالت تا حدود زیادی می تواند انرژی موجود برای ایجاد ترک انعکاسی را مستهلک کند. همچنین، با افزودن پودر لاستیک و تقویت خواص الاستیک لایه ی آسفالتی، استهلاک انرژی افزایش یافته و نهایتا مقاومت میان لایه در برابر نفوذ آب و عریان شدگی نیز بهبود یافت. آزمایش شیارشدگی نشان داد که هرچند مقدار شیارشدگی در روسازی دارای میان لایه ماسه آسفالت به مراتب بیشتر از روسازی فاقد آن می باشد، اما با افزودن پودر لاستیک می توان تا حدود زیادی مقدار شیارشدگی را کاهش داد.