تاثیر نشاسته خام و کاتیونی میوه بلوط ایرانی (Quercus persica) به عنوان بیوپلیمری نوین برای بهبود ویژگی های شبکه خشک و سوسپانسیون الیاف سلولزی

در این پژوهش، نشاسته میوه بلوط به روش قلیایی موسوم به A3Sاستخراج و پس از اصلاح با 3-کلرو-2-هیدروکسی پروپیل تری متیل آمونیوم کلرید (QUAB188)، به عنوان ماده افزودنی کاتیونی در سوسپانسیون الیاف سلولزی استفاده و با نوع خام آن مقایسه شد. شناسایی با طیف سنجی FTIRو آزمون کجلدال دو نمونه کاتیونی و خام بیوپلیمر مزبور، وجود 359/0 درصد نیتروژن و درجه استخلاف 045/0گروه های آمونیوم نوع چهارم بر زنجیره های انیدروگلوکوزی نشاسته را تایید کرد. نتایج نشان داد که بیوپلیمر خام در مقایسه با همتای کاتیونی خود، از برتری بارز تاثیرگذاری بر ویژگی های سوسپانسیون الیاف همچون زمان آبگیری، ماندگاری و ظرفیت نگهداشت آب و نیز ویژگی های شبکه الیاف مشتمل بر دانسیته ظاهری و شاخص های مقاومت به کشش، ترکیدگی و پارگی برخوردار است، به نحوی که شاخص کشش ورقه دارای بیوپلیمر خام نسبت به نشاسته کاتیونی، تا 43 درصد و ماندگاری سوسپانسیون تا بیش از 2 درصد بهبود یافت. یکنواختی بیشتر شکل گیری ورقه کاغذ در مرحله آبگیری از سوسپانسیون حاوی نشاسته خام بلوط به واسطه درجه استخلاف زیاد نشاسته کاتیونی، برتری مدول الاستیسیته ایجادی توسط نشاسته خام و نیز احتمالا کاهش ابعاد پلیمر در طی فرایند کاتیونی کردن در تایید آن شایان ذکر است. با این حال، به جز زمان آبگیری، سایر ویژگی های بررسی شده، بهبود چشمگیری را در اثر کاربرد هر دو بیوپلیمر بومی، تجربه کرد که ناشی از بهبود دلمه سازی، ماندگاری، پیوندیابی بین اجزا و افزایش دانسیته بود..