تحمل نهال های اقاقیا (L. Robinia pseudoacacia) و ارغوان معمولی (Cercis siliquastrum L.) به شوری

اقاقیا (L. Robinia pseudoacacia) و ارغوان (Cercis siliquastrum L.) دو گونه مناسب برای تولید نهال در نهالستان ها و توسعه فضای سبز مناطق خشک هستند. پژوهش حاضر پاسخ زنده مانی و برخی صفات رویشی نهال های گلدانی این دو گونه را تحت تاثیر تنش شوری بررسی می کند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار صورت گرفت. نهال های دو گونه با محلول کلرید سدیم به مدت 90 روز در مکانی مسقف در چهار سطح شوری 0، 5، 10 و 20 دسی زیمنس بر متر آبیاری شدند. از نظر بیشتر پارامترهای رویشی، اقاقیا نسبت به ارغوان پاسخ بهتری به شوری تا 10 دسی زیمنس بر متر نشان داد. در شوری 20 دسی زیمنس بر متر، نهال های اقاقیا دارای زنده مانی بیشتری نسبت به ارغوان بودند (به ترتیب 45 و 30 درصد). در هر دو گونه، زنده مانی در شوری 10 دسی زیمنس بر متر بیش از 50 درصد بود؛ اما در شوری 5 دسی زیمنس بر متر دچار کاهش نشد و همچنان 100 درصد بود. با توجه به اینکه اغلب صفات رویشی در برخی غلظت های شوری کاهش یافتند، به ویژه از نظر زنده مانی می توان تحمل نهال هر دو گونه را تا آستانه شوری 5 دسی زیمنس بر متر گزارش کرد. بدین ترتیب، تولید آنها در بسترهای شور (تا 5 دسی زیمنس بر متر) نهالستان های مناطق خشک کشور امکان پذیر است. پژوهش های مشابه در مراحل رویشی بالاتر، قدرت تحمل به شوری بهتر این دو گونه را برای توسعه فضای سبز و احیای مناطق خشک کشور که دارای خاک های شور هستند نمایان خواهد ساخت..