تاثیر تقویت عضلات دور کننده ران و چرخاننده خارج ران بر آسیب اسپرین خارجی غیر برخوردی مچ پا در فوتبالیست ها و فوتسالیست های مرد: تحقیق تجربی کنترل شده

یکی از رایج ترین آسیب های ورزشی، آسیب های غیر برخوردی مچ پا می باشد. ضعف عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، موجب تغییر راستای زانو و مچ پا می شود و می تواند با عدم امکان ایجاد تعادل در فرودها، خطر اسپرین های غیر برخوردی مچ پا را افزایش دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تقویت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران در بروز آسیب های غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا انجام گردید.
در این مطالعه تجربی کنترل شده، 200 فوتبالیست و فوتسالیست انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. پس از اطمینان از همگن بودن گروه ها و اندازه گیری قدرت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، هر دو گروه وارد برنامه بدنسازی شدند. مدت برنامه برای هر دو گروه، 4 جلسه در هفته (هر جلسه یک ساعت) بود و در هر جلسه پس از 45 دقیقه تمرینات مشترک، گروه شاهد برنامه معمول بدنسازی را ادامه می داد و گروه تجربی به مدت 15 دقیقه برنامه تمرینات منتخب را اجرا می نمود. در پایان 8 هفته، قدرت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران مجدد اندازه گیری و آسیب های غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا در طول یک فصل نیز ثبت گردید.
8 هفته برنامه تقویتی منتخب عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، به طور معنی داری باعث افزایش قدرت این عضلات در گروه تجربی شد و در مقایسه با گروه شاهد، منجر به کاهش 1/46 درصدی آسیب غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا گردید (کاهش از 13 آسیب در گروه شاهد به 7 آسیب در گروه تجربی).
تقویت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران با اجرای برنامه منتخب تقویت این عضلات، علاوه بر برنامه های بدنسازی معمول، ممکن است موجب کاهش آسیب غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا گردد.