تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر امیدواری معتادان در حال ترک مراجعه کننده به مرکز روانپزشکی زاهدان

بی توجهی به مسائل روانشناختی از عواملی است که منجر به بازگشت افراد پس از ترک به سمت مصرف مجدد آن می شود. توجه به مولفه امید می تواند عامل انگیزشی در حفظ و استمرار شرایط جدید برای افرادی که مواد را ترک می کنند، باشد لذا این مطالعه با هدف تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر امیدواری افراد مراجعه کننده جهت ترک به مرکز روانپزشکی شهر زاهدان انجام شد.
مواد و در این مطالعه نیمه تجربی 90 نفر از افراد معتاد مراجعه کننده برای ترک به مرکز روانپزشکی شهر زاهدان انتخاب شدند. 45نفر در گروه مداخله و 45 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه امید میلر بود. گروه مداخله مهارت های زندگی را در 4جلسه طی یک هفته به صورت گروهی دریافت کردند. مجددا پس از 8 هفته از پایان مداخله، دوباره پرسشنامه ها توسط هر دو گروه تکمیل شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری تی مستقل، تی زوجی و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.
میانگین نمره امید قبل از آموزش در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 68/22± 25/180 و 82/24± 08/170 بود. بعد از مداخله در گروه مداخله به 53/30±77/199 افزایش و در گروه کنترل به 93/21±20/166 کاهش یافت. بدین ترتیب آموزش مهارت های زندگی به طور معناداری منجر به افزایش امید در گروه مداخله گردید(05/0 > P).
یافته ها نشان داد آموزش مهارت های زندگی منجر به افزایش میزان امید در افراد درحال ترک می شود. با توجه به این که ارتقا امید از عوامل بازدارنده مصرف مجدد مواد می باشد، توصیه می شود در مراکز درمانی ترک اعتیاد، آمورش مهارت های زندگی در برنامه های آموزشی این افراد گنجانده شود.