بررسی توانمندی پرستاران بالینی و عوامل مرتبط با آن

برخورداری از توانمندی منجر به ارائه مراقبت بیمارمحور و ایمن شده و در نهایت به ارتقا مراقبت با کیفیت، کمک می کند. مطالعه ای با هدف تعیین توانمندی پرستاران بالینی و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
مواد و مطالعه حاضر، پژوهشی توصیفی-تحلیلی بود که به صورت مقطعی روی 500 نفر از کارکنان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای بود. اطلاعات با استفاده از فهرست توانمندی پرستاران جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 16 صورت گرفت.
میانگین توانمندی پرستاران 03/36±42/164 بود. 65% از پرستاران (268 نفر) دارای توانمندی بالا بودند. بین توانمندی پرستاران بالینی با سن، بخش محل کار، سنوات اشتغال به کار پرستاری، وضعیت استخدامی، عضویت در سازمان نظام پرستاری، دانشگاه محل تحصیل و میزان علاقه به رشته پرستاری ارتباط وجود داشت.
یافته ها گویای توانمندی بالای پرستاران در محیط های بالینی بود. افراد با وضعیت استخدام رسمی و پیمانی و عضو سازمان های حرفه ای توانمندی بالاتری داشتند. همچنین افرادی که در دانشگاه دولتی و سطح بالا تحصیل کرده بودند، توانمندی بالاتری را گزارش کردند. لذا توجه به این عوامل مرتبط می تواند ارتقا توانمندی پرستاران را در پی داشته باشد. انجام مطالعاتی با هدف تبیین فرایند توانمندی پرستاران پیشنهاد می شود.