بررسی اثر ضد آپوپتوزی والپروئیک اسید در مدل موشی ضایعه نخاعی

آسیب طناب نخاعی باعث از بین رفتن آکسون ها و مرگ سلول ها از طریق نکروز و آپوپتوز و در در نهایت منجر به اختلال در عملکرد حسی و حرکتی می گردد. هدف از تحقیق بررسی والپروئیک اسید بر روی مهار آپوپتوز و بهبود حرکتی در موش مدل ضایعه نخاعی بود.
برای ایجاد ضایعه نخاعی از مدل کانتیوژن استفاده شد. تعداد 20 سر موش درای ضایعه نخاعی به طور مساوی به 2 گروه تقسیم شدند: در گروه کنترل منفی هیچ تزریقی انجام نشد و در گروه درمان شده 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن مدت یک هفته تزریق داخل صفاقی والپروئیک اسید انجام شد. گروه لامینکتومی نیز به عنوان کنترل مثبت در نظر گرفته شد. بعد از 28 روز موش ها کشته شدند و منطقه ضایعه دیده خارج شد و درصد سلول های اپوپتوتیک با روش تانل مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین درصد حفره ایجاد شده در 4200 میکرومتر طول ضایعه (در نواحی مرکزی، بالا و پایین تر از ضایعه) در هر نمونه مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون رفتاری (BBB- test) به مدت 4 هفته (روز سوم و پایان هر هفته) انجام شد.
نتایج آزمون رفتاری نشان داد، نمره آزمون رفتاری گروه درمان شده در مقایسه با گروه درمان نشده به طور معناداری افزایش و میزان آپوپتوز کاهش یافت. همچنین درصد حفره ایجاد شده در گروه درمان شده به طور معناداری نسبت به گروه درمان نشده کاهش نشان داد.
یافته های ما نشان می دهد که والپروئیک اسید از سلول های عصبی حفاظت می کند و بطور موثر حرکات رفتاری را موش مدل ضایعه نخاعی بهبود می بخشد.