بررسی میزان مواجهه با تنش های سرمایی و پاسخ های فیزیولوژیک بدن کارگران مکانیک خودرو شهر همدان

مواجهه مدوام با سرما یک عامل مخاطره آمیز در محیط های کاری در فصول سرد است. این مطالعه با هدف ارزیابی شاخص های استرس سرمایی و ارتباط آن با پاسخ های فیزیولوژیکی بدن شاغلین مکانیک خودرو در فصول سرد صورت گرفت.
این مطالعه توصیفی تحلیلی در زمستان 1395 بر روی 50 نفر از شاغلین مکانیک خودرو شهر همدان انجام شد. روش انتخاب و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد. پاسخ های فیزیولوژیک بدن در حین انجام فعالیت روزانه مطابق با روش استاندارد 9886ISO اندازه گیری شد. جهت اندازه گیری میزان درصد چربی بدن از کالیپر مدل 01128 استفاده شد. همچنین مقاومت حرارتی لباس کارگران برحسب کلو نیز با استفاده از استاندارد 9920ISO تعیین شد. پارامتر های محیطی هوا از جمله دمای خشک و سرعت جریان هوا نیز به طور همزمان اندازه گیری گردید. براساس پارامترهای محیطی شاخص های استرس سرمایی از جمله شاخص خنک کنندگی باد و دمای معادل خنک کنندگی تعیین شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار21 SPSS صورت گرفت.
در محیط کار شاغلین مکانیک میانگین شاخص خنک کنندگی باد 47/679 ± 489/97 کیلوکالری بر مترمربع در ساعت، دمای معادل خنک کنندگی 1/869 ± 13/78 درجه سانتی گراد و شاخص حداقل عایق مورد نیاز 0/246 ± 2/04 کلو بدست آمد. با توجه به نتایج شاخص های استرس سرمایی، شاغلین در مواجهه با استرس سرمایی قرار دارند. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین شاخص های استرس سرمایی با پاسخ های فیزیولوژیکی بدن شاغلین رابطه معنی داری وجود دارد (0/05P<)، با توجه به ضریب همبستگی بین شاخص های استرس سرمایی با پاسخ های فیزیولوژیک، شاخص حداقل عایق لباس مورد نیاز بالاترین همبستگی را با پاسخ های فیزیولوژیک بدن شاغلین نشان داد. بین درصد چربی بدن شاغلین با دمای عمقی بدن نیز رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت (0/314 r= ، 0/05P<).
نتایج تایید نمود شاخص حداقل عایق لباس مورد نیاز دارای قابلیت اطمینان بیشتری برای تعیین سطح استرس سرمایی در بین شاغلین مکانیک خودرو است. علاوه براین درصد چربی بیشتر بدن منجر به افزایش قدرت تحمل سرمای شاغلین شده است.