بررسی اثر تیمار ترکیبی تراستوزوماب و ایداروبیسین بر مهار رشد رده ی سلولی HER2 مثبت سرطان پستان

ایداروبیسین و تراستوزوماب[1] (هرسپتین) دو عامل ضدتوموری هستند که در درمان سرطان مورداستفاده قرار می گیرند. ایداروبیسن یک عامل مهارکننده سنتز DNA است که در مقایسه با نسل های پیشین می تواند به شکل کاراتر جذب سلول های هدف شود. در این پژوهش اثر داروی ایداروبیسین به صورت ترکیبی همراه با تراستوزوماب بر روی مهار رشد و تکثیر سلول های سرطانی Human epidermal growth factor receptor- 2 مثبت مورد ارزیابی قرار گرفت.
در این مطالعه از دو رده ی سلولی سرطان پستان با سطح بیان متفاوت گیرنده HER2 استفاده شد. پس از 72 ساعت انکوباسیون با غلظت های مختلف از عوامل ضد توموری، سمیت سلولی القاشده با استفاده از تست MTT ارزیابی شد.
بر اساس یافته های مطالعه حاضر، نشان داده شد که استفاده از ایداروبیسین همراه با تراستوزوماب موجب مهار موثرتر و اختصاصی رشد سلول هایی با سطح بیان بالای HER2 نسبت به سلول های با سطح بیان طبیعی و پایین HER2 می شود. شکل ترکیبی تراستوزوماب و ایداروبیسین تقریبا 17 درصد بیشتر بقاء سلولی رده ی سلولی SK-BR-3 را در مقایسه بارده ی سلولی MCF-7 در شرایط مشابه کاهش داده و باعث القای معنی دار (p≤0.01) مرگ سلول های SK-BR-3 در مقایسه با سلول های MCF-7 گردید.
درنهایت به نظر می رسد، تیمار ترکیبی ایداروبیسین به همراه تراستوزوماب در سلول های سرطان پستان HER2 مثبت می تواند به عنوان درمانی اثربخش تر در راستای درمان اختصاصی بیماران موردتوجه و مطالعه بیشتر قرار گیرد.