بررسی فراوانی ژن های بتالاکتامازی AmpC در جدایه های Escherichia Coli مولد عفونت ادراری جدا شده از بیماران بستری در بخش داخلی بیمارستان های شهر یزد در سال 1394

بتالاکتام ها، امروزه از رایج ترین آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های باکتریایی به شمار می آیند. از طرف دیگر، تولید آنزیم های بتالاکتاماز از جمله انواع AmpC، یکی از دلایل بروز مقاومت Escherichia coli نسبت به بتالاکتام ها می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی ژن های تولید کننده ی بتالاکتامازهای نوع AmpC در جدایه های Escherichia coli مولد عفونت ادراری در بخش داخلی بیمارستان های شهر یزد بود.
در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، تعداد 75 جدایه ی Escherichia coli از نمونه ی ادرار بیماران دارای عفونت ادراری بستری در بخش داخلی بیمارستان های شهر یزد جمع آوری گردید. پس از کشت نمونه و تعیین هویت جدایه ها با استفاده از آزمایش های بیوشیمیایی و مولکولی، سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش انتشار دیسک Kirby-Bauer طبق استاندارد Clinical and Laboratory Standards Institute 2016 (CLSI 2016) انجام شد. فراوانی ژن های AmpC توسط آزمون Polymerase chain reaction (PCR) با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
در این مطالعه، بیشترین و کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب نسبت به آموکسی سیلین و ایمی پنم مشاهده شد. از 75 جدایه ی مورد بررسی، تعداد 19 جدایه (3/25 درصد) تولید کننده ی ژن های AmpC بودند و 13 جدایه (4/17 درصد) دارای ژن blaCITM و 2 جدایه (7/2 درصد) دارای ژن blaDHAM بودند. ژن blaFOXM در هیچ یک از جدایه ها یافت نشد.
نتایج به دست آمده نشان از وجود ژن های AmpC در نمونه های مولد بتالاکتاماز دارد که این امر، تهدیدی جدی در مصرف سفالوسپورین های نسل سوم به شمار می آید. به منظور جلوگیری از شیوع این مقاومت ها، باید مطالعات مبتنی بر روش های مولکولی جهت شناسایی رایج بتالاکتاماز هایی مانند AmpC انجام شود.