تایپینگ مولکولی سویه های Staphylococcus Aureus مقاوم به متی سیلین جدا شده از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان های شهر تهران در سال 1395 بر اساس الگوی agr

Staphylococcus aureus، از جمله شایع ترین عفونت های بیمارستانی به شمار می رود. افزایش عفونت های ناشی از این باکتری و مقاومت آن به بسیاری از آنتی بیوتیک ها، باعث بروز مشکلات بسیاری شده است. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی مولکولی Staphylococcus aureus مقاوم به متی سیلین (Methicillin-resistant Staphylococcus aureus یا MRSA) جدا شده از بیماران بستری در Intensive care unit (ICU) بیمارستان های شهر تهران بود.
در این پژوهش، 443 نمونه ی بالینی جهت جداسازی MRSA مورد بررسی قرار گرفت و 125 نمونه وارد مطالعه شد. پس از جداسازی MRSA، مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های جداسازی شده به روش انتشار دیسک در آگار (Disk diffusion) بررسی گردید. در ادامه، تمامی سویه های MRSA از نظر وجود ژن های کد کننده ی توکسین Panton-Valentine leukocidin (PVL) و Toxic shock syndrome toxin (TSST) با استفاده از تکنیک Polymerase chain reaction (PCR) مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت، تایپینگ agr با استفاده از تکنیک Multiplex PCR تعیین شد.
بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین (122 مورد، 6/97 درصد)، کانامایسین (105 مورد، 0/84 درصد) و جنتامایسین (95 مورد، 0/76 درصد) بود. در میان 125 گونه ی MRSA، شایع ترین ژن به tst (84 مورد، 0/67 درصد) و سپس ژن pvl (25 مورد، 0/20 درصد) اختصاص یافت. شایع ترین نوع agr نیز به تایپ I با فراوانی 0/52 درصد، تایپ III با فراوانی4/34 درصد، تایپ II با فراوانی 6/9 درصد و تایپ IV با فراوانی 0/4 درصد تعلق داشت.
نتایج حاکی از افزایش قابل توجه مقاومت Staphylococcus aureus نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف بود که هشداری جدی جهت درمان عفونت های ناشی از Staphylococcus aureus می باشد. بنابراین، سیاست مصرف این آنتی بیوتیک ها باید مورد بازبینی قرار گیرد. همچنین، الگوی تولید توکسین و مقاومت آنتی بیوتیکی در بین سویه های با agr تایپ مختلف، متفاوت بود و پیشنهاد می شود که خصوصیات مولکولی سویه ها به صورت دوره ای مورد بررسی قرار گیرد.