تاثیر سرمایه ی روانشناختی بر دلبستگی کاری با نقش میانجی تعارض کار- خانواده در پرستاران

پرستاران بطور مداوم با مشکل تعارض کار و زندگی شخصی مواجه هستند. مدیران با شناسایی نوع و میزان تاثیر سرمایه روانشناختی بر تعارض کار- خانواده و دلبستگی کاری پرستاران، می توانند گام های موثری در جهت عملکرد بالاتر پرستاران در بیمارستان بردارند.
این پژوهش با هدف تعیین تاثیر سرمایه روانشناختی بر دلبستگی کاری با نقش میانجی تعارض کار- خانواده پرستاران انجام شد.
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را (354) نفر از پرستاران بیمارستان شهدای کارگر یزد در سال (1396) تشکیل دادند، که براساس حجم نمونه محاسبه شده با استفاده از فرمول کوکران، (185) نفراز آنها، از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد سرمایه روانشناختی، (لوتانزو همکاران 2007) تعارض کار- خانواده (نتمایرو همکاران1996) و دلبستگی کاری(شافلی و همکاران2002) استفاده شد، که روایی آن ها از طریق روایی محتوایی و روایی سازه بررسی، و پایایی آن ها از طریق آلفای کرونباخ (برای کلیه متغیر های پژوهش بالاتر از 0/70) تایید شد. تحلیل داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Amos انجام شد.
نتایج نشان داد سرمایه ی روانشناختی بر دلبستگی کاری با ضریب (0/731) تاثیر مستقیم دارد. سرمایه ی روانشناختی بر تعارض کار به خانواده با ضریب (0/295-) و بر تعارض خانواده به کار با ضریب (0/362-) تاثیر منفی دارد. همچنین تعارض کار به خانواده و خانواده به کار در تاثیر سرمایه روانشناختی بر دلبستگی کاری، نقش میانجی ایفا می کنند.
سرمایه روانشناختی می تواند عامل مناسبی جهت کاهش تعارض کار- خانواده و افزایش دلبستگی کاری باشد. لذا، پیشنهاد می گردد مسوولین بیمارستان گام های موثری در جهت حفظ و ارتقاء سرمایه روانشناختی پرستاران بردارند.