تاب آوری و ارتباط آن با تمایل به ترک حرفه در پرستاران شاغل در بخش های ویژه

استرس بالا در محیط کار پرستاران بخش های ویژه می تواند سبب ترک حرفه و عدم تمایل به ادامه فعالیت در آنان گردد که یکی از مشکلات مطرح در حرفه پرستاری بوده و بر اثربخشی نظام های بهداشتی تاثیر به سزایی دارد. علی رغم اهمیت تاب آوری در تحمل شرایط دشوار، مطالعات محدودی تاب آوری پرستاران شاغل در بخش های ویژه را بررسی نموده اند. هدف از این مطالعه تعیین میزان تاب آوری و ارتباط آن با تمایل به ترک حرفه در پرستاران شاغل در بخش های ویژه است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی است که در آن 400 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1395 شرکت داشتند. جهت جمع آوری داده ها از فرم اصلاح شده «مقیاس پیش بینی ترک حرفه» که توسط Liou ابداع شده و فرم کوتاه شده مقیاس تاب آوری Connor و Davidson استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون من ویتنی و کروسکال والیس در SPSS نسخه 13 انجام گرفت.
میانه و دامنه بین چارکی امتیاز تاب آوری (8 : IQR) 50/25 و تمایل به ترک حرفه (67/0 : IQR) 83/2 بوده است. همچنین بین تاب آوری و تمایل به ترک حرفه همبستگی معکوس معنادار مشاهده شد (173/0-=R ، 001/0p<).
با توجه به میزان تمایل به ترک حرفه، توجه بیش تر به عوامل موثر در تمایل به ترک حرفه ضروری است. همچنین نظر به ارتباط معنادار بین تاب آوری و تمایل به ترک حرفه، آموزش راهکارهای تقویت تاب آوری در برنامه آموزشی پرستاران و دانشجویان پرستاری توصیه می شود.