تاثیر کود دامی بر عملکرد علوفه، جذب و مصرف برخی عناصر غذایی در یک سیستم کشت مخلوط جو و شنبلیله

به منظور تعیین مناسب ترین ترکیب کشت مخلوط گیاهان جو (Hordeumvulgare L.) و شنبلیله (Trigonellafoenum-ecum L.) در سطوح کود دامی، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان در سال زراعی 94-1393 انجام شد. سطوح کود دامی در چهار سطح (صفر، 12، 24 و 36 تن در هکتار از منبع کود گاوی پوسیده شده) در کرت های اصلی و هشت نسبت کشت مخلوط جایگزینی و افزایشی شامل 75درصد جو + 25درصد شنبلیله، 50 درصد جو + 50 درصد شنبلیله، 25درصد جو + 75درصد شنبلیله، 100درصد جو + 16/6درصد شنبلیله، 100درصد جو + 33/3 درصد شنبلیله، 100درصد جو + 50 درصد شنبلیله و کشت خالص هر دو گیاه در کرت های فرعی جای گرفتند نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد خشک برابر3166کیلوگرم در هکتار از تیمار 100درصد جو+50درصد شنبلیله با سطح کودی 36 تن در هکتار به دست آمد. بالاترین درصد نیتروژن کل علوفه نیز از سطح 36 تن کود دامی در هکتار و در نسبت کشت 100 درصد شنبلیله حاصل شد. بیشترین محتوای فسفر علوفه از تیمار جو خالص با سطح کودی 36 تن در هکتار کود دامی، بالاترین محتوای آهن علوفه از تیمار جو خالص با سطح کودی 36 تن در هکتار و بالاترین محتوای روی علوفه در سطح 36 تن در هکتار کود دامی به دست آمد. شنبلیله به دلیل تثبیت نیتروژن ریشه درصد نیتروژن بیشتری داشت، در حالی که جو برای جذب آهن و فسفر قدرت رقابت ببیشتری داشت که با سیستم ریشه ای آن مرتبط است. این موضوع، مزیت کشت مخلوط نسبت به کشت خالص دو گونه در استفاده از کود دامی بر افزایش محصول را در آزمایش حاضر نشان داد.