بررسی تاثیر محلول پاشی متانول بر ویژگی های کیفی، عملکرد و اجزای عملکرد سویا (Glycine max L.) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی متانول بر ویژگی های کمی، هدایت روزنه ای و محتوای پرولین سویا در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی مغان در سال 1390 اجرا گردید. تنش خشکی در سه سطح شامل: آبیاری پس از 40 (شاهد)، 55 و 70 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی متانول در چهار سطح شامل: عدم محلول پاشی، محلول پاشی با 7، 21 و 35 درصد حجمی متانول به عنوان عامل فرعی لحاظ شدند. نتایح نشان داد که تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی متانول بر ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، سطح برگ، تعداد غلاف و دانه در بوته، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیک و دانه، هدایت روزنه ای و محتوای پرولین برگ معنی دار شد. افزایش تنش خشکی موجب افزایش محتوای پرولین برگ و کاهش سایر ویژگی ها گردید، به طوری که تیمار آبیاری پس از 70 درصد تخلیه رطوبتی قابل دسترس در مقایسه با تیمار شاهد موجب کاهش 51/2 درصد عملکرد دانه شد. با محلول پاشی متانول تا 21 درصد حجمی تمام ویژگی های مورد بررسی به جز محتوای پرولین افزایش و افزایش درصد حجمی متانول بیشتر از آن سبب کاهش آنها گردید. محلول پاشی متانول با 21 درصد حجمی بیشترین تاثیر را بر ویژگی های کمی و هدایت روزنه ای داشت، به طوری که موجب افزایش 25/6 درصد عملکرد دانه گردید.