پیوند عضو حیوان به انسان از منظر فقه و حقوق پزشکی

پیشرفت روزافزون علم پزشکی، افق های جدیدی را فراروی بشر قرار داده و اعمال شیوه های نوین را در درمان افراد امکان پذیر کرده است. یکی از مسائل نوظهور در عرصه پزشکی، امکان پیوند عضو حیوان به انسان است که با توجه به کمبود اعضای پیوندی، می تواند گره گشای بسیاری از مشکلات باشد. پژوهش حاضر با اتخاذ شیوه توصیفی- تحلیلی و به روش مساله محور، به بررسی این موضوع از منظر علم پزشکی و فقه پزشکی پرداخته و با تحلیل و نقد مشکلات پیش رو، به این نتیجه رسیده است که چنین راهکاری در درمان افراد بلااشکال است. نتایج مطالعات نشان می دهد علم پزشکی توانسته است با کشف برخی داروها و پژوهش های متعدد، تا حد زیادی مشکلات این نوع پیوند را رفع کند. از منظر فقهی رجوع به مفاد قاعده « لاضرر و لاحرج» و توجه به مدلول قاعده ضرورت و برخی دیگر از ادله و مستندات فقهی، صدور جواز چنین عملی امکان پذیر است. گفتنی است چنین پیوندی از منظر حقوقی و اخلاقی نیز بلااشکال می باشد.