بررسی تغییرات عوامل خونی، آنزیم های کبدی و Thyroid-Stimulating Hormone (TSH) در افراد پرتوکار در استان کردستان

کاربرد پرتوهای یون ساز در بخش های تشخیصی و درمانی اهمیت ویژه ای دارد؛ به طوری که در عمل تشخیص اولیه ی بعضی از بیماری ها تنها با کاربرد پرتوها امکان پذیر می باشد. در بخش درمان نیز پرتودرمانی مرکز اصلی ارایه ی خدمات درمانی به بیماران مبتلا به سرطان می باشد. امروزه، یکی از عوامل زیان آور محیط کار، پرتوهای یون ساز می باشد که می تواند باعث آسیب های جدی و جبران ناپذیری در افراد پرتوکار گردد. این مطالعه، با هدف شمارش سلول های خونی و بررسی آنزیم های کبدی و میزان Thyroid-stimulating hormone (TSH) در افراد پرتوکار شاغل در واحدهای تصویربرداری استان کردستان انجام شد.
در این مطالعه ی مورد- شاهدی، سلول های خونی، آنزیم های کبدی و میزان TSH در 142 نفر از افراد پرتوکار که شرایط لازم را داشتند و 142 نفر از افراد شاغل در سایر بخش های بدون تماس با اشعه که از نظر متغیرهای مداخله گر همسان بودند، بررسی شد. برای تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS در سطح معنی داری P کمتر از 05/0 استفاده شد.
در مجموع، 282 نفر (141 نفر پرتوکار شاغل به عنوان گروه مورد و 141 نفر به عنوان گروه شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین لنفوسیت ها و آنزیم آلانین آمینوترانسفراز بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری داشت، اما سایر موارد در دو گروه تفاوتی را نشان نداد.
بر اساس یافته های این مطالعه، فعالیت پرتویی در بخش های کار با پرتو، باعث تغییر در بعضی از عوامل خونی می گردد، اما نمی تواند مطرح کننده ی میزان دز دریافتی افراد پرتوکار باشد. جهت افزایش ایمنی افراد پرتوکار در بخش های کار با پرتو، برای پایش این افراد، باید دزسنجی افراد را به روش سیتوژنتیک به صورت سالانه انجام داد تا بتوان دزسنجی دقیق را در این افراد انجام داد.