بررسی نقش سبک و کیفیت زندگی در پیش بینی افسردگی در مبتلایان به دیابت نوع 2

در قرن بیست و یکم صنعتی شدن، جهانی شدن و تغییر در سبک زندگی مردم سراسر جهان را شاهد هستیم. یکی از نتایج این تغییرات دگرگونی در الگوی بیماری ها و شایع شدن بیماری های مزمن از قبیل دیابت است. سبک زندگی و کیفیت زندگی تاثیر بسزایی در تشدید علائم دیابت دارند، که به نوبه خود شرایط روحی و روانی فرد بیمار را نیز به مخاطره خواهند انداخت. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی افسردگی بر اساس سبک زندگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم در شهر اصفهان در تابستان 1395 بود. تعداد 100 نفر از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند.کلیه مراجعه کنندگان پرسشنامه های سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت والکر و همکارانش (1987)، پرسشنامه کیفیت زندگی (فرم کوتاه 36SF) وار و شربون (1992) و افسردگی بک را تکمیل نمودند.
تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار Spss-20 و با استفاده از رگرسیون چند متغیره انجام شد. یافته ها نشان داد بین سبک زندگی با کیفیت زندگی و افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 رابطه معناداری وجود دارد (0/001>p). نتایج روش رگرسیون حاکی از آن بود که دو متغیر کیفیت زندگی و سبک زندگی هر دو توان پیش بینی افسردگی در بیماران را داشتند.
با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود که توجه به مسائل روحی و روانی و کیفیت زندگی بیماران مراجعه کننده به کلینکی ها، مورد توجه و اولویت قرار گیرد، که این امر کمک شایانی در پیشگیری از شدت علائم آنها خواهند داشت.