تاثیر تنش خشکی بر صفات کلروفیل و پرولین در ژنوتیپ های مختلف سویا (Glycine max)

سویا از نظر مقاومت به خشکی درگروه گیاهان حساس قرار می گیرد و افزایش عملکرد آن مستلزم انتخاب ارقام متحمل و سازگار با توجه به شرایط اقلیمی نیمه خشک یا کم آب ایران می باشد. در این تحقیق، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1392 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل 8 ژنوتیپ سویا و 6 سطح تنش خشکی (شاهد یا آبیاری در تمام مراحل رشد به طور منظم، تنش شدید در مرحله رشد رویشی، تنش شدید در مرحله گلدهی، تنش شدید در مرحله غلاف دهی، تنش شدید در مرحله گلدهی و غلاف دهی و تنش ملایم در تمام مراحل رشد) بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش معنی داری در سطح احتمال یک درصد در میزان رنگریزه فتوسنتزی کلروفیل (شامل کلروفیل a، b و کل) و افزایش معنی داری در سطح احتمال یک درصد در میزان اسید آمینه پرولین در تیمارهای مختلف شده است به طوری که در سطح شاهد میزان کلروفیل کل (350/0= میانگین کل)، کلروفیل a (250/0 = میانگین کل) و کلروفیل b (100/0 = میانگین کل) حداکثر و میزان پرولین (032/0 = میانگین کل) حداقل و سطوح تنش خشکی ملایم در تمام مراحل رشد و تنش خشکی شدید از شروع مراحله گلدهی تا پایان غلاف دهی، کمترین میزان کلروفیل کل (230/0 = میانگین کل)، کلروفیل a (170/0= میانگین کل) و کلروفیل b (060/0 = میانگین کل) و بیشترین میزان پرولین (140/0 = میانگین کل) را داشتند. مقایسه میانگین های صفات کلروفیل و پرولین تحت تنش خشکی نشان داد که ژنوتیپ های032 و HillCE متحمل و ژنوتیپ های Ford و Sahar حساس می باشند.