بررسی فراوانی ژن های پلاسمیدی مقاومت به کینولون qepA و aac(6')-Ib-cr در جدایه های Klebsiella Pneumoniae بیماران مبتلا به عفونت ادراری در یزد

Klebsiella pneumoniae باکتری شایع در عفونت های بیمارستانی به خصوص عفونت دستگاه ادراری است. با توجه به افزایش مقاومت به فلوروکینولون ها و نبود گزارش های دقیق از شیوع ژن های پلاسمیدی، هدف از انجام این مطالعه، تعیین فراوانی ژن های پلاسمیدی qepA و aac(6'')-Ib-cr در Klebsiella pneumonia جدا شده از نمونه های ادرار بیماران در شهر یزد بود.
در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، در سال 1393 طی 9 ماه تعداد 70 جدایه ی Klebsiella pneumonia از ادرار بیماران جدا شد. الگوی مقاومت برای فلوروکینولون های رایج به روش دیسک دیفیوژن تعیین و میزان حداقل غلظت مهار کنندگی به روش Epsilometer test (Etest) انجام شد. واکنش Polymerase chain reaction (PCR) جهت بررسی حضور ژن های qepA و aac(6'')-Ib-cr با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS واکاوی شد.
نتایج دیسک دیفیوژن نشان داد بیشترین و کمترین مقاومت به ترتیب مربوط به نالیدیکسیک اسید (0/40 درصد) و لووفلوکساسین (1/27 درصد) بود. بر اساس نتایج حداقل غلظت مهار کنندگی برای نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین به ترتیب 7/45 درصد و 6/38 درصد جدایه ها مقاوم شناخته شدند. ژن aac(6'')-Ib-cr در 21 جدایه (0/30 درصد) مشاهده شد، اما ژن qepA در هیچ یک از جدایه ها ردیابی نشد.
بر اساس یافته های مطالعه ی حاضر، مقاومت بالایی نسبت به فلوروکینولون هایی که به طور عمومی مورد استفاده قرار می گیرند، کسب شده است. فراوانی بالای ژن aac(6'')-Ib-cr زنگ خطری برای منطقه می باشد. از این رو، باید نظارت بر وضعیت مقاومت ضد میکروبی این باکتری قبل از شروع درمان به طور جدی مورد بازبینی قرار گیرد و به طور مستمر مقاومت با واسطه ی پلاسمید و مقاومت کروموزومی بررسی شود.