اثربخشی نقاشی درمانی بر اختلال نقص توجه- بیش فعالی (ADHD) دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس عادی (ارزیابی معلمان)

اهداف پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر نقاشی درمانی بر اختلال نقص توجه– بیش فعالی دانش آموزان ابتدایی مدارس عادی ناحیه 5 تبریز، بر اساس ارزیابی معلمان صورت گرفت.
مواد و روش ها این پژوهش از نظر روش شبه تجربی است. جامعه آماری آن را 120 دانش آموز تشکیل داد. این تعداد، همه دانش آموزان دارای نقص توجه– بیش فعالی در مدارس ابتدایی عادی آموزش وپرورش ناحیه 5 تبریز بودند. اختلال این دانش آموزان را روان پزشکان تشخیص داده بودند و در پرونده سنجش سلامت آن ها درج شده بود. از این میان، 40 دانش آموز برای نمونه آماری به شیوه نمونه گیری در دسترس در دو گروه بیست نفره آزمایش و کنترل انتخاب شدند. طرح پژوهش عبارت بود از گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون و پس آزمون و انتساب تصادفی. بسته درمانی نقاشی به تعداد دوازده جلسه 45 دقیقه ای روی دانش آموزان گروه آزمایش اجرا شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه علایم مرضی کودکان (4 – CSI، 1984) با فرم ارزیابی معلمان استفاده شد.
یافته ها داده ها به کمک شاخص های آمار توصیفی و آزمون استنباطی تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج حاکی از این است که بر اساس ارزیابی معلمان، نقاشی درمانی در کاهش نقص توجه– بیش فعالی دانش آموزان موثر است (05/0 < p).
نتیجه گیری با توجه به ارتباط معلمان و دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه– بیش فعالی(ADHD)، می توان با استفاده از مداخلات آموزشی، در کاهش شدت نشانگان بیش فعالی یا کم توجهی دانش آموزان مبتلا به این اختلال اقدامات قابل قبولی انجام داد.