اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روان شناختی مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی

اهداف مدل طرحواره درمانی برای آسیب شناسی ارتباط والدین با کودک ارائه شده است و با تاکید بر روابط بین فردی از دوران کودکی تا زمان حال، سبب کاهش سطح طرحواره های ناسازگار اولیه می شود. مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی مستعد افسردگی و اضطراب هستند. با بررسی ذهنیت های طرحواره ای و سبک های مقابله ای این افراد و با شناسایی نوع طرحواره های آنان و ارائه تکنیک های طرحواره درمانی می توان باعث کاهش افسردگی و اضطراب آن ها شد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روان شناختی مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی انجام پذیرفت.
مواد و روش ها پژوهش حاضر، مطالعه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل مادرانی است که فرزندان آن ها در مراکز توان بخشی کودکان ناشنوا ثبت نام کرده بودند. نمونه آماری این پژوهش 30 نفر بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرارگرفتند. به منظور تعیین وضعیت بهزیستی روان شناختی، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف را تکمیل کردند. سپس، طی دوازده جلسه 90 دقیقه ای، طرحواره درمانی مجددا با پرسشنامه یادشده ارزیابی شد.
یافته ها نتایج حاصل از تحلیل آماری با آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که طرحواره درمانی به طور معناداری باعث افزایش بهزیستی روان شناختی می شود (064/40= (27و1 Fdf(، 05/0>p).
نتیجه گیرینتایج پژوهش جاری حاکی از موثربودن طرحواره درمانی بر بهزیستی روان شناختی است.