تاثیر مصرف رژیم حاوی سویا بر هیستو متری و هیستو شیمی غضروف طبق درشت نی در موش های NMRI ماده پس از القای استئو آرتریت

استئو آرتریت رایج ترین بیماری مفصل زانو در افراد میان سال است که موجب محدود شدن حرکت می شود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات مصرف رژیم حاوی کنجاله سویا در بهبود نسبی وضعیت غضروف مفصل زانوی موش های سوری مبتلا به استئو آرتریت می باشد.
50 سر موش سوری ماده نا بالغ نژاد NMRI به طور تصادفی به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه کنترل، آب آشامیدنی و رژیم عادی را طی مدت سه ماه دریافت نمود. گروه شم، به عنوان مدل القای استئو آرتریت روزانه به مدت دو هفته سیپرو فلوکساسین را به میزان 20 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن به صورت گاواژ معدی مورد مصرف قرار داد و در این مدت از رژیم بدون سویا استفاده کرد. گروه تجربی اول، به مدت دو هفته تحت القای استئو آرتریت قرار گرفت و سپس به مدت سه ماه از رژیم بدون سویا استفاده نمود. گروه تجربی دوم، رژیم حاوی 15درصد سویا را به مدت سه ماه دریافت نمود. گروه تجربی سوم، پس از دو هفته القای استئو آرتریت تا سه ماه رژیم حاوی 15درصد سویا را مصرف نمود. در پایان، شاخص های ضخامت بخش میانی غضروف طبق درشت نی، غلظت پروتئو گلیکان های ماده زمینه ای و غلظت آلکالین فسفاتاز موجود در سرم خون در بین گروه ها مقایسه شد.
یافته های پژوهش: مقایسه بین گروه ها نشان داد که ضخامت بخش میانی غضروف طبق درشت نی و هم چنین میزان غلظت پروتئو گلیکان های ماده زمینه ای در گروه های مصرف کننده رژیم حاوی سویا بدون القا و پس از القای استئو آرتریت، افزایش معنا داری نسبت به گروه های مصرف کننده رژیم معمولی داشته است (05/0 P<). غلظت آلکالین فسفاتاز سرم خون در گروه های مصرف کننده سویا بدون القا و با القای استئو آرتریت در مقایسه با سایر گروه ها افزایش داشت ولی این افزایش معنا دار نبود.
با توجه به مشاهده اثرات مثبت رژیم حاوی سویا بر بافت غضروف، می توان افزودن سویا به رژیم غذایی را به منظور کاهش میزان وقوع مشکلات مفصلی پیشنهاد نمود.