بررسی ظرفیت روانگرایی در تونل ها - مطالعه موردی: قطعه شرقی- غربی تونل خط هفت متروی تهران

روانگرایی یکی از پیچیده ترین و مخرب ترین پدیده هایی است که حین زلزله اتفاق افتاده و سبب آسیب و یا تخریب سازه های مختلف می شود. نهشته های دانه ای سست و اشباع در مناطق زلزله خیز، مستعد این پدیده هستند هر چند پدیده روانگرایی و تاثیر آن بر سازه های سطحی به کرات مورد مطالعه قرار گرفته، اما تاثیر آن بر سازه های زیرزمینی کمتر مورد توجه بوده است. همچنین با توجه به گسترش فضاهای زیر زمینی مانند مترو و تونل های ماشین رو در کشورهای رو به توسعه مانند ایران و قرار گرفتن کشور در منطقه ای با لرزه خیزی بالا ضرورت مطالعه در این زمینه آشکار می شود. در این پژوهش پتانسیل روانگرایی در قطعه شرقی- غربی خط 7 متروی تهران مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور سهولت در بررسی ها این قطعه از تونل به 6 بخش تقسیم شده است و هر بخش بطور مجزا مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این پژوهش از سه روش که بر پایه عدد SPT هستند استفاده شده است که عبارتند از روش سید، روش جدید ونکوور و روش متوسط که میانگینی از چند روش ارزیابی است. سپس پتانسیل روانگرایی بر پایه سرعت امواج برشی در خاک مورد ارزیابی قرار گرفته است و در نهایت یک مقطع از تونل با استفاده از نرم افزار المان محدود Plaxis مدلسازی و تحلیل شده است. در پایان مقادیر بدست آمده از این روش ها با هم مقایسه شده است.