اثر تمرین اینتروال با شدت بالا بر حافظه اجتنابی غیر فعال و سطوح کورتیکوسترون هیپوکمپی موش های صحرایی نر

تا کنون اثربخشی تمرینات اینتروال با شدت بالا بر یادگیری و حافظه ناشناخته باقی مانده است. بنابراین، هدف ما تعیین اثر تمرین اینتروال با شدت بالا بر سطوح کورتیکوسترون هیپوکمپی و یادگیری اجتنابی غیرفعال موش های صحرایی نر بود.
در این پژوهش تجربی، 40 موش صحرایی نر با نژاد ویستار به طور تصادفی در 5 گروه (8=n) تمرین مقاومتی اینتروال با شدت بالا (HIRT)، تمرین دویدن اینتروال با شدت بالا (HIIT)، تمرین دویدن تداومی (CT)، شم و کنترل جای داده شدند. گروه های تمرینی به مدت 4 هفته و هر هفته 5 روز تحت تمرین قرار گرفتند. عملکرد حافظه با استفاده از آزمون اجتنابی غیر فعال در دو وهله پیش و 24 ساعت پس از دریافت شوک پایی ارزیابی شد. 24 ساعت پس از آزمون حافظه نمونه های خون از آزمودنی ها به دست آمد. اندازه گیری سطوح کورتیکوسترون هیپوکمپی به روش ELISA انجام گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد.
نتایج نشان داد که حافظه در گروه های تمرین به طور معنی داری نسبت به گروه های شم و کنترل بهبود یافته بود (05/0>p). همچنین، عملکرد حافظه پس از تمرینات در گروه HIRT نسبت گروه HIIT به طور معنی داری بالاتر بود (023/0=p). سطوح کورتیکوسترون هیپوکمپی به طور معنی داری در گروه های تمرینی نسبت به گروه های شم و کنترل پایین تر بود (05/0>p).
فعالیت ورزشی اینتروال با شدت بالا می تواند عملکرد حافظه وابسته به هیپوکمپ را بهبود بخشد و سطوح هیپوکمپی کورتیکوسترون را نیز کاهش دهد. پژوهش های بیشتر می تواند به درک بهتر اثر فعالیت های ورزشی اینتروال با شدت بالا بر عملکرد مغز کمک کند.