مقایسه تاثیر پیگیری تلفنی (تله نرسینگ) و حضوری بر روی احساس تنهایی سالمندان تحت پوشش مراکز سلامت جامعه شهر اهواز سال 1395

با افزایش جمعیت سالمندان، احساس تنهایی به عنوان عاملی تاثیرگذار بر روی وضعیت سلامتی و کیفیت زندگی سالمندان نیازمند توجه ویژه می باشد. در این میان پیگیری با هدف برقراری و ایجاد یک رابطه مراقبتی مستمر و پویا جهت افزایش آگاهی و تقویت عملکرد سالمندان نقش مهمی دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر پیگیری تلفنی (تله نرسینگ) و حضوری بر احساس تنهایی سالمندان تحت پوشش مراکز سلامت جامعه شهر اهواز انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی بر روی 60 نفر از سالمندان 60- 75 سال مراجعه کننده به مراکز سلامت جامعه شهر اهواز صورت گرفت که به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. برای کلیه سالمندان یک برنامه آموزش به مدت سه هفته (3 جلسه) برگزار گردید، سپس برای گروه پیگیری تلفنی 6 نوبت پیگیری، و برای گروه پیگیری حضوری 2 نوبت پیگیری در طی دو ماه انجام شد. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک، آزمون کوتاه وضعیت شناختی و مقیاس تجدید نظر شده احساس تنهایی راسل جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقادیر P کمتر از 05/0 معنی دار لحاظ گردید.
میانگین نمره احساس تنهایی در گروه پیگیری تلفنی قبل و بعد از مداخله به ترتیب 03/38 ، 2/34 و در گروه پیگیر حضوری قبل و بعد از مداخله 9/35، 6/32 بود که نشان دهنده کاهش احساس تنهایی در هر دو گروه می باشد. هم در گروه با پیگیری حضوری (001/0=p) و هم گروه با پیگیری تلفنی (002/0=p)، احساس تنهایی بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله کاهش یافته است.
هر دو روش پیگیری تلفنی و حضوری بر روی کاهش احساس تنهایی سالمندان موثر بود، لذا هر دو روش پیگیری برای مداخلات مرتبط با سالمندان پیشنهاد می گردد.