بررسی خواص پروبیوتیکی انتروکوکوسفاسیومو لاکتوباسیلوسکانکئی جدا شده از عسل و امکان اضافه نمودن آن ها به آب سیب و انگور

در این پژوهش پروبیوتیک های لاکتوباسیلوسکانکئی و انتروکوکوسفاسیوم جداسازی شده از عسل مورد آزمونهای تشخیصی شامل مقاومت به اسید، مقاومت به نمک هایصفراوی (بایل)، مقاومت به شیره معده (پپسین و تریپسین)، عدم فعالیت همولیتیک، هیدرولیزال –آرژنین قرار گرفت و در نهایت جمعیت آنها شمارش شد. سپس آب سیب طبیعی با درجه بریکس 22 و آب انگور با درجه بریکس 15 توسط باکتری های پروبیوتیک با مقادیر cfu/ml810 به صورت 100 درصد از هریک از باکتری ها و همچنین مخلوط 50 درصد از هرکدام از باکتری ها تلقیح گردید. ارزیابی pH، ارزیابی درصد مواد جامد محلول (بریکس)و ارزیابی قابلیت زنده مانی باکتری های پروبیوتیک، در بازه های زمانی روز صفرم، روز هفتم،روز چهاردهم ، روز بیست و یکم انجام شد. نتایج نشان داد اختلافات معنی داری بین خصوصیات اسیدیته و pHتیمارها وجود دارد. با افزایش مدت زمان نگهداری و افزایش جمعیت پروبیوتیک، سطح pHو بریکس به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). میزان بقای پروبیوتیک در طی زمان نگهداری در تیمار آب سیب دارای مخلوط 50 درصد لاکتوباسیلوس کانکئی و 50 درصدانتروکوکوس فاسیوم در انتهای روز بیست و یکم نگهداری دارای بالاترین میزان جمعیت در بین تیمارها بود. تیمار آب انگور دارای سویه های 100 درصد از هریک از باکتری ها نیز دارای حداقل جمعیت باکتری های پروبیوتیک بود (05/0>p). بر اساس نتایج به دست آمده تیمار دارای جمعیت cfu/ml108از مخلوط 50 درصد لاکتوباسیلوس کانکئی و انتروکوکوسفاسیوم به عنوان تیمار بهینه با کاهش دو سیکل لگاریتمی در انتهای دوره نگهداری بیست و یک روز انتخاب شد (05/0>p