عملکرد کایتوزان و پلی آمید اپی کلروهیدرین (PAE) بر مقاومت تر و جذب آب خمیرکاغذ جوهرزدایی شده

کاربرد روزافزون کاغذهای بهداشتی و بازار رقابتی آن به ویژه از منظر جذب آب و مقاومت تر، حائز اهمیت بوده و کاربرد افزودنی های شیمیایی مورد نیاز به ویژه با منشا زیستی برای تامین ویژگی ها رو به گسترش است که هدف این پژوهش نیز به شمار می رود. مقایسه تاثیر زیست بسپار کایتوزان با ماده متداول مصنوعی پلی آمید اپی کلروهیدرین (PAE) بر مقاومت های خشک و تر، سفیدی، براقیت و جذب آب کاغذهای تولیدی؛ در سطوح افزودن 0/5، 0/75 و 1 درصد به خمیرکاغذ جوهرزدایی شده از کاغذهای باطله مخلوط اداری صورت گرفت. تصاویر SEM، نشست افزودنی ها و برتری حضور رشته های کایتوزان نسبت به PAE را تایید کرد. برتری مقاومت های کششی و ترکیدن خشک و کششی تر، کاهش مقدار و سرعت جذب آب در تیمارهای کایتوزان مشخص شده که اغلب ناشی از اتصالات عرضی به وجودآمده بین اجزا به هنگام خشک شدن است؛ چراکه شباهت ساختاری زیاد کایتوزان با سلولز و نیز گروه های عاملی آمینی و هیدروکسیلی فراوان آن، سبب افزایش اتصالات و از طرفی کاهش موقعیت های جذب آب می شود. همچنین درگیر شدن گسترده اجزا در پیوندیابی، سبب کاهش انعطاف پذیری و افزایش سفتی خمشی شده که البته در کمترین مقدار کاربرد (0/5 درصد)، سفتی کایتوزان از PAE کمتر بود. علی رغم ایجاد روند کاهشی، سفیدی (111 درصد) و براقیت (86 درصد) کاغذ آزمایشگاهی در کاربرد کایتوزان، تغییرات ملموسی نداشتند. به طور کلی، جایگزینی 0/5 درصد کایتوزان با 1 درصد PAE، علاوه بر تامین ویژگی های مقاومتی بیشتر، از کمترین کاهش مقدار جذب آب (حدود 10 درصد) و ویژگی های نوری برخوردار شد و انعطاف پذیری بیشتری را نیز برای کاغذ به همراه داشت. بهبود مقاومت تر شبکه الیاف، ممکن است سبب بهبود قابلیت گذر در ماشین کاغذ شود.