فرآیند تصمیم‫گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی از بیمارستان علی رغم توصیه پزشکی: یک مطالعه کیفی

با توجه به اینکه تصمیم برای ترخیص با رضایت شخصی می‫تواند برای کودک، خانواده، جامعه و سیستم درمانی خصوصا پرستاران چالش برانگیز باشد، این تحقیق با هدف روشن سازی فرآیند تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی از بیمارستان انجام گردید.
این مطالعه کیفی با استفاده از روش نظریه بسترزاد رویکرد کوربین و استراوس نسخه 2008 صورت گرفت. فرآیند گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها همزمان بین سال‫های 1392 الی 1394 انجام شد. با اتخاذ نمونه گیری هدفمند از بیمارستان های کودکان تهران، اطلاعات با استفاده از 29 مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته با والدین، پرستاران و دستیاران پزشکی در منازل و محل کار آنها جمع آوری شد. از نرم افزار MAXQDA نسخه 10جهت مدیریت و سازماندهی داده ها استفاده شد.
درونمایه «به سوی بی اعتمادی» به عنوان مهمترین نگرانی والدین شناسایی شد که با زیرطبقات: «عدم توجیه سیر بیماری و مراقبت»، «نارسایی مراقبت مورد انتظار»، «ترس از وخیم شدن شرایط بالینی کودک»، «بلاتکلیفی بالینی» و «مشورت و راهنمایی های غیرمسئولانه» مشخص شد. «راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» مهمترین فرآیند در تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی بود و «به سوی بی اعتمادی: راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» به عنوان پدیده مرکزی مطالعه تعیین شد.
مراقبت خانواده محور می‫تواند به والدین کمک نماید تا بهترین و مناسبترین تصمیم را برای ادامه مراقبت و درمان کودک اتخاذ نمایند. ارائه اطلاعات درست و صادقانه می‫تواند اعتماد والدین نسبت به مراکز و کارکنان درمانی را جلب نماید. از طریق طراحی برنامه ترخیص جامع با مشارکت والدین، ترخیص زودرس کودکان برخلاف توصیه تیم درمانی، کمتر اتفاق خواهد افتاد.