بررسی اثر ساختار مالکیت بر توسعه سطح گزارشگری پایداری

هدف این پژوهش بررسی اثر ساختار مالکیت بر توسعه سطح گزارشگری پایداری مبتنی بر توسعه پایدار بوده است. پژوهش حاضر در حوزه پژوهش های نیمه تجربی و کاربردی حسابداری و فرایند اجرای آن از نوع تحلیل محتوی و کمی است. داده های مربوط به سال های 1385 تا 1393 تعداد 153 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه آماری این پژوهش، با کمک روش های آمار توصیفی و مدل رگرسیونی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج آزمون فرضیات پژوهش نشان داد که «درصد سهام بزرگترین سهامدار» و «درصد سهام دولتی» اثری بر «سطح گزارشگری پایداری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران» ندارد. از سوی دیگر با افزایش «درصد سهام شناور آزاد» از «سطح گزارشگری پایداری» در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران کاسته می شود. گزارشگری پایداری شرکت های ایرانی همانند شرکت های سایر کشورهای آسیایی در سطح پایینی بوده و نیاز به بهبود بسیاری در افشاء موارد مربوط به حاکمیت شرکتی، وضعیت اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است که البته این موارد اجزاء اصلی پایداری هستند.