اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فشار روانی، احساس تنهایی و قند خون مبتلایان به دیابت

درمان های روانشناختی از درمان هایی هستند که در کنار مداخله دارویی می تواند از آثار بی اندازه بیماری دیابت بکاهند. البته کاربست این روش های درمانی نیازمند پشتوانه ی تجربی بسیار نیرومند است.
تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فشار روانی، احساس تنهایی و قند خون مبتلایان به دیابت.
این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش دربرگیرنده همه بزرگسالان دچار دیابت نوع 1 و 2 شهرستان رشت بود که در سه ماهه اول سال 96 به بیمارستان ها و مراکز درمانی مرتبط مراجعه کرده بودند که از بین آنها نخست صد نفر به صورت در دسترس به پرسشنامه های پریشانی ادراک شده کوهن و همکاران و نیز احساس تنهایی راسل و همکاران (1996) پاسخ دادند و قند خون آنها با آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شد. از بین آنها 30 نفر به صورت هدفمند و برای همگون بودن از نظر دیگر ویژگی ها انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جای گزاری شدند. گروه آزمایش مورد مداخله با 8 جلسه درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) قرار گرفتند ، سپس، بار دیگر داده های مربوطه گرد آوری شد. داده ها برای بررسی فرضیه های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره واکاوی شد.
یافته های آزمون مانکوا نشان می دهد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش معنی دار میزان فشار روانی و احساس تنهایی در گروه آزمایش پس از کنترل اثر پیش آزمون شده (05/0 p<) و در مورد قند خون تفاوت معناداری ایجاد نکرده است (05/0p>).
یافته های این پژوهش بر کارایی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش فشار روانی و احساس تنهایی مبتلایان به دیابت پافشاری می کند.