به کارگیری فرایند تحلیل سلسله مراتبی در مدیریت منابع حوزه آبخیز (مطالعه موردی: حوزه آبخیز نهرین طبس)

امروزه کاربری نامناسب اراضی و تخریب منابع طبیعی باعث افزایش سیل، فرسایش خاک و غیره شده است .در چنین شرایطی باید با برنامه ریزی منسجم در منابع طبیعی با هدف کنترل، احیاء و حفاظت از این منابع اقدام نمود، که مدیریت منابع جامع حوزه آبخیز چنین اهدافی را برآورده خواهد کرد. مدیریت جامع آبخیز، مدیریتی هماهنگ و موزون بر سیستم های فیزیکی، بیولوژیکی و اجتماعی و اقتصادی بوده و شرایطی فراهم می سازد که ضمن تامین منافع جامعه، تاثیر منفی بر منابع به حداقل می رسد. در این تحقیق در راستای اهداف مدیریت منابع به بررسی و ارزیابی آثار معیارهای فیزیکی، اقتصادی و اکولوژیکی برروی تغییرات وضعیت پوشش گیاهی با تاکید بر رفع مشکلات سیل و فرسایش در حوزه آبخیز نهرین طبس به مساحت 8/18 هزار هکتار توسط چهار فعالیت مدیریتی (مدیریت چرایی، بوته کاری، بذرکاری و کپه کاری) پرداخته شده است. در این پژوهش به منظور ارزیابی پیامدهای اقتصادی، اکولوژیک و فیزیکی به ترتیب از شاخص های هزینه و درآمد ناخالص، شاخص پوشش گیاهی وزندهی شده و میزان حجم رواناب و سیل، استفاده و سپس براساس نظرات کارشناسی اقدام به ارزیابی گزینه ها از طریق ماتریس مقایسه زوجی گردید و درنهایت اولویت بندی سناریوها با به کارگیری تکنیک تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت. نتایج نشان داد که معیار اقتصادی به عنوان مهم ترین معیار و فعالیت مدیریتی کپه کاری و سناریو شماره 16 که شامل کلیه فعالیت های مدیریتی بود به عنوان گزینه بهینه و برتر تعیین گردیدند.