فضا در رمان روستائی مورد ژان ژیونو و محمود دولت آبادی

روستا قبل از هر چیز مکانی است که در آن انسان در مجاورت با طبیعت زندگی می کند، زمین که انسان را تغذیه می کند و حیوانات که زندگی روستائیان به آن بستگی دارد. عناصری مانند محدود بودن فضا، انزوا و بی سوادی افراد مشخصه آن می باشند. این مقاله تصویری از منابع مورد استفاده ادبیات روستائی ارائه می دهد تا زیبائی شناسی ادبیات روستائی را معرفی کند که در آن وضعیت ذهنی شخصیت روستایی منعکس کننده نوعی سادگی است که در تقابل با پیچیدگی زندگی شهری قرار دارد. پرسش های اساسی گرفته شده از متن شرایطی را برای اعمال مفهوم فضا ایجاد می کنند. در ابتدا به کمک ابزار تجزیه و تحلیل که این مفهوم فراهم می کند و همچنین ابزار اقتباس شده از مطالعات جامعه شناس آمریکایی رابرت ردفیلد، به معرفی فضای روستائی از طریق ارائه ویژگی های ذاتی آن می پردازیم. سپس، فضای روستائی را در مقابل آنتی تز طبیعی آن یعنی شهر و شهرنشینان قرار می دهیم تا در نهایت به جمع بندی کامل تری برسیم.