غلبه بر تراژدی برآمده از مشکلات فوق بدخیم: محدود ساختن منافع شخصی آینده برای بهبود وضعیت تغییرات اقلیمی جهانی(قسمت دوم)

بیشتر آثار مربوط به سیاست گذاری درخصوص تغییر اقلیم در علوم اجتماعی، یا هزینه ها و مزایای گزینه های سیاستی خاصی را در مقایسه با مجموعه اهدافی مهم ولی غالبا ناچیز مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهند، یا می کوشند موفقیت ها و شکست های گذشته را توضیح دهند. ما معتقدیم که رویکرد «استدلال کاربردی رو به جلو» برای دانشمندان علوم اجتماعی که می خواهند به مساله تغییر اقلیم بپردازند، مناسب تر است. ما این مساله را مشکلی «فوق العاده بدخیم » با چهار ویژگی عمده می خوانیم: فرصت در حال تمام شدن است، کسانی که مسبب مشکلند در پی یافتن راه حل نیز هستند، اقتدار مرکزی لازم برای پراختن به این مشکل ضعیف است یا اصلا وجود ندارد، و تا حدودی به همین دلیل، واکنش های سیاستی، آینده را نابخردانه نادیده می گیرند. ترکیب این چهار ویژگی موجب بروز «تراژدی» سیاست گذاری می شود؛ یعنی وضعیتی که اگرچه کاملا روشن است برای دچار نشدن به تاثیرات آتی فاجعه بار باید هرچه سریع تر کاری کرد اما روش های تحلیلی سنتی از تشخیص راه حل ها ناتوانند. فائق آمدن بر این تراژدی، مستلزم توجه بیشتری به ایجاد مداخلات سیاستی وابسته به مسیر است که می تواند «منافع شخصی آینده ما را محدود کند».