به کارگیری بندهای موصولی فاعلی- فاعلی و فاعلی- مفعولی: مقایسه ی نوشتار فارسی آموزان عربی زبان سطح میانی و پیشرفته

در دهه های اخیر، بررسی ها و مطالعات در زمینه ی پردازش بندهای موصولی در زبان های مختلف، نقش عمده ای در تحقیقات مربوط به تحلیل خطاها و زبان آموزی ایفا کرده است. پژوهش حاضر نیز به بررسی میزان به کارگیری بندهای موصولی فاعلی -فاعلی و فاعلی-مفعولی توسط فارسی آموزان عربی زبان و همچنین تحلیل خطاهای آنان در این مقوله ی دستوری پرداخته است و به لحاظ نحوی و رده شناختی تولید جملات حاوی این بندها را در میان دو گروه از فارسی آموزان میانی و پیشرفته -که براساس آزمون بسندگی به دو گروه با سطح میانی و پیشرفته تقسیم شده بودند- مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور، متن های نگارش یافته توسط، 64 فارسی آموز غیرایرانی عربی زبان از مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) با موضوعاتی مشخص و یکسان مورد بررسی قرار گرفت. قابل ذکر است که قبلا این نوع ساخت های دستوری در کلاس دستور و نگارش آموزش داده شده بودند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که هرچند فارسی آموزان عربی زبان سطح پیشرفته بیشتر از فارسی آموزان سطح میانی از بندهای موصولی زبان فارسی استفاده می کنند، تولید بند موصولی فاعلی-مفعولی برای فارسی آموزان هر دو گروه (سطح میانی و سطح پیشرفته) دشوارتر از بند موصولی فاعلی-فاعلی می باشد. همچنین، با وجود تفاوت بسیار اندک بین تعداد انواع خطاها در هر گروه از فارسی آموزان، یافته های مربوط به تعداد هر یک از انواع خطاهای فارسی آموزان نشان داد که در گروه میانی، بیشترین خطا مربوط به بند پایه ی ناتمام و کمترین خطا مربوط به حذف «که « موصولی و حذف نادرست مفعول در بند موصولی فاعلی- مفعولی است. این در حالی است که در گروه پیشرفته، بیشترین خطا مربوط به بند پایه ی ناتمام و حذف نادرست مفعول در بند موصولی فاعلی-مفعولی، و کمترین خطا مربوط به حذف نادرست «که « موصولی بوده است.