اثر محافظتی محلول های نگهدارنده کربس حاوی وراپامیل، پروپرانولول و آدرنالین در مقایسه با کربس و خون هپارینه بر سلول های اندوتلیال ورید صافن خوکچه هندی

سلامت پوشش اندوتلیال ورید صافن برداشته شده از مهم ترین عناصر کلیدی سلامت رگ خونی برای باز بودن طولانی مدت آنها پس از پیوند در جراحی عروق کرونر است. نوع محلول ذخیره سازی قبل از پیوند نقش مهمی در حفظ اندوتلیوم ورید دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر محافظتی محلول های نگهدارنده کربس حاوی وراپامیل، پروپرانولول و آدرنالین در مقایسه با کربس و خون هپارینه بر سلول های اندوتلیال ورید صافن خوکچه هندی انجام شد.
این مطالعه تجربی روی 28 سر خوکچه هندی نر با وزن تقریبی 380 گرم انجام شد. برای جداسازی حلقه های 3 میلی متری ورید صافن و سنجش نیتریک اکسید آزاد شده از اندوتلیوم آنها در محلول های نگهدارنده شامل کربس حاوی داروی وراپامیل، کربس حاوی پروپانولول و کربس حاوی آدرنالین در مقایسه با خون هپارینه (کنترل اول) و کربس خالص (کنترل دوم) در زمان های 30، 45، 60 و 90 دقیقه توسط واکنش گریس به روش میکروپلیتی مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین از رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین برای مطالعه بافتی استفاده گردید.
میانگین غلظت نیتریک اکسید در محلول کربس وراپامیل در مقایسه با خون هپارینه، کربس خالص، کربس آدرنالین و کربس پروپرانولول افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). همچنین بیشترین میزان غلظت نیتریک اکسید در فاصله زمانی 45 دقیقه از برداشت رگ خونی ظاهر شد. مطالعه بافتی نشان داد لایه اندوتلیوم تنها در محلول کربس وراپامیل مشابه گروه کنترل کاملا سالم بود؛ اما در بقیه محلول ها سلول های انتیمای عروقی به درجات متفاوت دچار آسیب شدند.
به نظر می رسد محلول کربس وراپامیل، مناسب ترین محلول برای حفظ و نگهداری فیزیولوژی طبیعی سلول های اندوتلیال ورید صافن در مدل حیوانی است.