حساسیت اخلاقی و ارتباط آن با مشخصات فردی و شغلی پرستاران شاغل در بخش-های داخلی بیمارستان های آموزشی درمانی

حساسیت اخلاقی دارای ابعاد مختلفی شامل وجود احساسات فردی، توانایی های علمی، توان استدلال و تصمیم گیری است که برای دستیابی به آن وجود برخی ویژگی های فردی و آمادگی های آموزشی ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین حساسیت اخلاقی و ارتباط آن با مشخصات فردی و شغلی پرستاران شاغل در بخش های داخلی انجام یافته است.
این مطالعه توصیفی همبستگی با مشارکت 198 پرستار در بخش های داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1395 انجام یافت. ابزار جمع آوری داده ها فرم مشخصات فردی و شغلی و پرسشنامه حساسیت اخلاقی (MSQ) بود. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 13 با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t-test، ضریب همبستگی پیرسون، ANOVA تجزیه و تحلیل شد.
میانگین حساسیت اخلاقی پرستاران 48/0±84/4 (از 7) بود. بیش ترین نمره حساسیت اخلاقی در ابعاد «آگاهی از نحوه ارتباطات بین فردی» و «تبعیت از قوانین» و کم ترین نمره در ابعاد «احترام به استقلال مددجو» و «تجربه کشمکش های اخلاقی» بود. سن پرستاران با ابعاد «احترام به استقلال مددجو» (008/0=p) و «تبعیت از قوانین» (034/0=p) ارتباط معنادار و معکوس داشت. همچنین بین بعد «تبعیت از قوانین» با سابقه کار، ارتباط معنادار و معکوس وجود داشت (009/0=p).
با توجه به کسب نمره پایین در بعد «احترام به استقلال مددجو» در مطالعه حاضر پیشنهاد می شود تا در آموزش ضمن خدمت و همچنین در تدوین برنامه های آموزشی پرستاری، مراقبت مددجو محور و تاکید بر استقلال بیماران مورد توجه قرار گیرد.