نقش واسط حمایت اجتماعی در ارتباط بین سرمایه اجتماعی با رضایت مندی از برنامه خودمراقبتی در بیماران مراجعه کننده به مراکز بازتوانی قلب و عروق اصفهان

بیماری های قلبی عروقی از عوامل اصلی مرگ در دنیا و نیز جمعیت ایرانی می باشند. در این بین تعیین کننده های اجتماعی سهم مهمی در تبیین پیامدهای بیماری های قلبی عروقی بر عهده دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل ارتباطی دو تعیین کننده اجتماعی سلامت شامل سرمایه اجتماعی، حمایت اجتماعی و رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی در بیمارن قلبی عروقی مراجعه کننده به مراکز بازتوانی قلبی شهر اصفهان انجام گرفته است.
این مطالعه مقطعی در سال 1395 در شهر اصفهان صورت گرفت. نمونه تحقیق شامل 155 بیمار بود که از مراجعه کنندگان به مرکز بازتوانی بیمارستان قلب شهید چمران و نیز درمانگاه صدیقه طاهره دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب گردیدند. برای گردآوری اطلاعات از چک لیست رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی، پرسش نامه های سرمایه اجتماعی (دسیلوا و همکاران) و حمایت اجتماعی (زیمنت و همکاران) استفاده گردید. از مدل یابی معادلات ساختاری برای تحلیل داده ها استفاده شد.
در این مطالعه از مجموع 155 شرکت کننده، 112 نفر (3/72) درصد مرد و 43 نفر (7/27) درصد زن بودند نتایج تحقیق نشان داد که بیش ترین میزان همبستگی مربوط به رابطه بین حمایت اجتماعی به عنوان متغیر واسط و رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی بود (001/0p<، 49/0=r)، مدل تحقیق نشان داد که 29 درصد از تغییرات متغیر رضایتمندی از برنامه خودمراقبتی توسط دو متغیر حمایت اجتماعی و سرمایه اجتماعی قابل تبیین است (07/0=RMSEA، 87/0=AGFI، 79/0=GFI).
مدل ساختاری نهایی در این تحقیق بر تاثیر مستقیم و غیرمستقیم سرمایه اجتماعی ساختاری و شناختی بر رضایتمندی بیماران از برنامه خودمراقبتی و نیز نقش واسط متغیر حمایت اجتماعی تاکید داشت. توجه به جنبه های حمایتی و شبکه روابط اجتماعی در بیماران به عنوان عوامل اجتماعی موثر بر سلامت می تواند در رضایتمندی بیماران از برنامه خودمراقبتی در مراکز توان بخشی قلبی موثر باشد.