ارزش رجحانی گونه های مرتعی برای گوسفند ماکویی در مراتع کوهستانی کلیدداغی جلفا

تعیین رژیم غذایی دام های چراکننده در مرتع، یکی از ملزومات اساسی مدیریت دام در مناطق مختلف آب و هوایی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رژیم غذایی گوسفند ماکویی در مراتع کوهستانی کلیدداغی جلفا به عنوان مراتع معرف مناطق پراکنش گوسفند ماکویی در آذربایجان شرقی انجام شد. ابتدا از یک گله 300 راسی، سه راس میش بالغ (سه ساله)، انتخاب و علامت گذاری شدند. در مرحله بعد با روش فیلمبرداری، مدت زمان چرا از هر گونه ثبت شد. سپس سهم هر گونه در ترکیب رژیم غذایی، از نسبت مدت زمان چرا بر روی هر گونه به مجموع زمان چرا از گونه های گیاهی محاسبه شد. به منظور حذف اثر کم یا زیاد بودن سهم هر گونه گیاهی بر خوشخوراکی، بجای درصد خوشخوراکی از شاخص رجحان استفاده شد و با استناد به مقادیر آن، کلاس خوشخوراکی هر یک از گونه های گیاهی تعیین گردید. نتایج نشان داد ارجحیت غذایی دام ها در طول فصل چرا، به ترتیب شامل فورب ها، بوته ها و گراس ها می باشد. در طول دوره آزمایش، گونه های Carthamus oxyacantha، Tanacetum pinnatum، Silene aucheriana، Salvia hydrangea، Helichrysumrubicundum، Annualgrasses(BromustectorumوBromusrubens)، Festucaovina، Astragalus effusesوGaliumverumبه ترتیب بیشترین شاخص رجحان را داشتند. مقدار شاخص رجحان آنها، 4/1≤ می باشد و به عنوان گونه های کلاسІ در نظر گرفته شد. شاخص رجحان گونه های Serratulacoriacea، Centaureavirgata، Thymuskotschyanus، Astragalusonobrychis، Resedaaucheri، Centaureaxanthocephalaو Noaeamucronata 3/1-7/0 می باشد که به عنوان گیاهان کلاسΠ در نظر گرفته شد. گونه های Acanthophyllummucronatum، Artemisia sieberi، Agropyrontauri، Tucriumpolium، Acantholimonatropatanum، Stipabarbata وStachysinflata نسبت به دیگر گونه ها، کمترین مقدار شاخص رجحان را داشتند (6/0≥) و به عنوان گونه های کلاسШ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که خوشخوراکی گونه ها، متناسب با تغییر در ترکیب گیاهی، در طول فصل چرا یکسان نبود. بنابراین در نظر گرفتن کلاس یکسان خوشخوراکی برای هر یک از گونه ها در مراحل مختلف رشد، صحیح نمی باشد و ضرورت دارد در شرح خدمات طرح های مرتعداری به این موضوع توجه بیشتری گردد.