مقایسه اثر پروتکل های مختلف موازی برنیمرخ لیپیدی، شاخص مقاومت به انسولین و برخی هورمون های بافت سفید چربی مردان غیرفعال دارای اضافه وزن

فعالیت های ورزشی جزء مهمی از روش های پیشگیری، کسب سلامت و یک شیوه جدایی ناپذیر برای کنترل بیماری های قلبی-عروقی و چاقی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 8 هفته تمرین دوگانه بر غلظت سرمی لپتین، آدیپونکتین، نیمرخ لیپیدی و برخی هورمون های بافت سفید چربی در مردان غیر ورزشکار دارای اضافه وزن بود
30 مرد جوان با دامنه سنی 19 تا 25 سال و شاخص توده بدن 25 تا 28 کیلوگرم بر مترمربع، به صورت تصادفی در سه گروه تمرین دوگانه قرار گرفتند. آزمودنی ها 3 جلسه در هفته تمرین هوازی تناوبی، تداومی و قدرتی را در روزهای فرد و سپس 2 جلسه در هفته برنامه مکمل سونا را در روزهای زوج به مدت 20 الی 30 دقیقه بدون هیچ فعالیتی در داخل سونای خشک با حرارت 80 درجه سانتی گراد اجرا کردند. نمونه خون از آزمودنی ها در حالت ناشتا و در دو نوبت، قبل و بعد از 8 هفته مداخله گرفته شد. تغییرات سطوح سرمی لپتین، آدیپونکتین، نیمرخ لیپیدی، انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین با روش آنزیماتیک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس استخراج شدند.
نتایج نشان داد پس از تمرینات موازی غلظت سرمی لپتین، لیپوپروتئین کم چگال، تری گلیسرید، ترکیب بدنی، غلظت گلوکز، انسولین شاخص حساسیت به انسولین کاهش معنی دار یافت (05/0P≤)؛ غلظت سرمی آدیپونکتین و لیپوپروتئین پرچگال به را طور معنی داری افزایش می دهد و تفاوت بین گروه ها معنی دار نبود (05/0P≤).
یافته های پژوهش بیانگر آن است که تمرینات موازی موجب تغییراتی معنی داری در میزان برخی از هورمون های ترشح شده از بافت سفید چربی و دیگر ارگان های مرتبط با ترشح این هورمون ها شده و باعث بهبود برخی شاخص های ترکیب بدنی و نیمرخ لیپیدی می شود.