بررسی مقایسه ای نشاط سازمانی اعضای هیات علمی در موقعیت های استخدامی مختلف

نشاط از یک طرف عواطف مثبت اعضای هیات علمی را افزایش داده و از طرفی با کاهش عواطف منفی، باعث افزایش بهره وری خواهد شد. تحقیقاتی که تاکنون در زمینه نشاط سازمانی صورت گرفته است نقش موقعیت استخدامی را نادیده گرفته است. از این رو مطالعه حاضر با هدف مقایسه نشاط سازمانی اعضای هیات علمی رسمی و پیمانی/قراردادی انجام گرفت.
در این پژوهش توصیفی مقطعی جامعه آماری شامل تمامی اعضای هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 183 عضو هیات علمی (121 نفر رسمی و 62 نفر پیمانی/قراردادی) انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های استاندارد: عدالت سازمانی، امنیت شغلی، معناداری شغل، علاقه به کار، مشارکت، تعامل و پرسشنامه یادگیری سازمانی استفاده گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه ها از روایی محتوا و برای تعیین پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفا کرونباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی برای گروه های مستقل استفاده شد.
میانگین نمرات اعضای هیات علمی رسمی و پیمانی/قراردادی به ترتیب در مولفه های علاقه به کار (56/0±99/3 و 57/0±08/4، 32/0p=)، معناداری شغل (59/0±96/3 و 69/0±01/4، 75/0p=)، یادگیری سازمانی (41/0±96/3 و 33/0±01/4، 39/0p=)، مشارکت (55/0±06/4 و 52/0±09/4، 69/0p=)، تعاملات (55/0±17/4 و 48/0±25/4، 38/0p=)، امنیت شغلی (39/0±89/4 و 56/0±05/4، 001/0p=)، و عدالت سازمانی (42/0±21/4 و 67/0±91/3، 001/0p=) بود که تفاوت معناداری بین دو گروه در مولفه های امنیت شغلی و عدالت سازمانی اعضای هیات علمی رسمی مشاهده شد.
هر چندنتایج این مطالعه نشان داد که نشاط سازمانی اعضای هیات علمی کم تر تحت تاثیر موقعیت های استخدامی است اما مدیران اداری دانشگاه ها می توانند با تسهیل در فرایند تبدیل وضعیت استخدامی از پیمانی/قراردادی به رسمی، ثبات شغلی و در نتیجه نشاط سازمانی اعضای هیات علمی پیمانی/قراردادی را بهبود بخشند.