کاربرد تاریخ پژوهی محلی در تبیین پراکندگی شیوع بیماری Multiple Sclerosis در ایران (مطالعه موردی: منطقه پیربکران، تابستان 1395)

از اهداف مهم تاریخ پژوهی محلی پرداختن به موضوعاتی است که با زندگی روزمره انسان ها در ارتباط باشد. پژوهش حاضر به تبیین پراکندگی، شیوع بیماری مولتیپل اسکلروزیس، معروف به Multiple Sclerosis (MS) در ایران با تمرکز بر منطقه پیربکران پرداخت که یکی از کانون های MS می باشد.

در پژوهش حاضر سعی شد که علاوه بر استفاده از تحقیقات کتابخانه ای به روش میدانی و با تکنیک تاریخ شفاهی با نمونه آماری، با 25 نفر از بیماران مبتلا به MS مصاحبه شود و شرح حال آن ها قبل از مبتلا شدن به بیماری مورد بررسی قرار گیرد تا مشخص شود کدام یک از عوامل احتمالی باعث بروز و ظهور MS در افراد مختلف شده است. سوال اصلی این بود که آیا شیوع MS در تمام نقاط ایران پراکندگی یکسان دارد؟ با این فرضیه که MS در برخی نواحی و در نژادهایی که مستعد هستند، شیوع بیشتری دارد.

نتایج تحقیقات میدانی در منطقه پیربکران نشان داد که اولین بیمار MS مربوط به 45 سال پیش است که متقارن با فعالیت های انسانی در جهت تغییر محیط زیست از یک منطقه کشاورزی به یک منطقه صنعتی می باشد.

با توجه به این که در بین افراد مهاجر فرد مبتلا به MS شناسایی نشد، می توان نتیجه گیری نمود که اهالی منطقه پیربکران از نظر ژنتیکی مستعد بیماری هستند.