ارائه چارچوب مفهومی از توسعه مشترک محصول در سازمان های دانش بنیان بر مبنای نوآوری باز و پویایی محیطی

امروزه سازمان های دانش بنیان به عنوان یک ابزار توسعه اقتصادی شناخته می شوند و ازآنجایی که در بازار فعلی شرکت ها با محیط های عملیاتی آشفته ای روبرو هستند، این امر شرکت ها را وا می دارد که به توسعه محصول جدید اندیشه کنند. یک راه ممکن برای کسب دانش جدید در فعالیت های تحقیق و توسعه، روابط باز و برقراری مشارکت است. مشارکت به دستیابی به منابع خارجی مکمل، کاهش هزینه و ریسک نوآوری، پذیرش محیط های پویا و ایجاد درآمد بالا کمک می کند. یکی از عواملی که می تواند در توسعه مشترک برای به دست آوردن ایده و دانش مکمل موثر باشد، نوآوری باز در سازمان است که با ایجاد قابلیت های کشف فناوری خارجی و بهره برداری از فناوری خارجی موجب توسعه هرچه بهتر محصولات و زمینه ساز نوآوری در محصولات می گردد. نوآوری باز و توسعه مشترک محصول دو مفهوم قابل توجه در ادبیات مدیریت و سازمان های دانش بنیان هستند و پویایی محیطی می تواند نقش مهمی در رابطه بین این دو ایفا کند. بنابراین شرکت های دانش محور که با تکیه بر دانش، نوآوری و تجاری سازی آن شکل می گیرند، با توجه به مفاهیم نوآوری باز و نقش تعدیل گری پویایی محیطی، می توانند به توسعه مشرک محصول بپردازند. لذا در این مقاله، براساس مطالعات پیشین و با تمرکز بر شرکت های دانش بنیان، به تحلیل رابطه نوآوری باز بر توسعه مشترک محصول با نقش تعدیل گری پویایی محیطی پرداخته شده است.