رابطه استرس شغلی با رفتار های بی نزاکتی در محیط کار با توجه به نقش تعدیل کنندگی سرمایه روان شناختی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه استرس شغلی با رفتار های بی نزاکتی در محیط کار با توجه به نقش تعدیل کنندگی سرمایه روان شناختی (تاب آوری، خوش بینی، امیدواری و خودکارآمدی) انجام گرفت.
نمونه این پژوهش توصیفی-تحلیلی شامل 297 نفر از کارکنان شرکت برق منطقه ای استان خوزستان در سال 1394 بودند که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان، پرسش نامه استرس شغلی، سرمایه روان شناختی و رفتار بی نزاکتی در محیط کار را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد.
نتایج نشان دادند که استرس شغلی با رفتار بی نزاکتی در محیط کار، رابطه ی منفی معنا داری (008/0=P) دارد. یافته ها هم چنین حاکی از نقش تعدیل کنندگی تاب آوری در رابطه استرس شغلی و رفتار بی نزاکتی در محیط کار (04/0=P) بودند اما نقش تعدیل کنندگی خوش بینی، امیدواری و خودکارآمدی در رابطه استرس شغلی و رفتار بی نزاکتی در محیط کار مورد تایید قرار نگرفت.
نتایج نشان داد رابطه استرس شغلی و ارتکاب رفتار بی نزاکتی در کارکنان با تاب آوری بالا، ضعیف تر از رابطه این دو متغیر در در کارکنان با تاب آوری پایین است.