سخن سردبیر

نشریه ی علمی پژوهشی «پژوهش نامه ی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان» وارد چهارمین سال می‏شود که به عرصه ی نشریات دانشگاهی کشور پا نهاده است. آنچه ما را به راه اندازی نشریه برانگیخت، اراده و میل درونی ما برای گسترش و یاری پژوهش هایی بود که سهمی هر چند اندک در پیشرفت دانش آموزشکاوی فارسی به عنوان زبان دوم و خارجی در حوزه های یاددهی و یادگیری زبان فارسی داشتند. علم آموزشکاوی زبان فارسی دانشی میان رشته ای است که از دستاوردهای سایر علوم بهره می گیرد تا به عنوان یک علم مستقل آنها را برای رسیدن به اهداف خویش به کار گیرد. با این دیدگاه، پژوهش هایی که صراحتا با رویکردی میان رشته ای یا تطبیقی به مسائل دانش آموزشکاوی زبان فارسی می پردازند، از اولویت برخوردارند. بنابراین، پژوهش هایی که سهمی در توسعه ی روابط بین دانش آموزشکاوی زبان فارسی و سایر دانش ها از جمله آموزش و پروش، جامعه‏شناسی، روان شناسی و زبان‏شناسی، مدیریت و... دارند، ما را به دستیابی به هدف اولیه ی راه اندازی نشریه نزدیک می نماید.
پژوهش نامه ی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان به عنوان اصلی ترین منبع ارجاع در حوزه ی پژوهش های زبان فارسی به رسمیت شناخته می شود. این مسئله ما را تشویق و نیز وادار می کند تا هرچه بیشتر در مورد محتوای مقالات و تناسب آنها با فلسفه ی وجودی نشریه، همان گونه که در بالا اشاره شد، سختگیری نماییم و بر کیفیت علمی مقالات منتشر شده بیافزاییم. بنابراین، ضمن احترام به همه ی پژوهشگران و همکاران گرامی و اذعان به ارزشمند بودن مقالات ارسالی آنان، نشریه در پذیرش مقالات به صرف این که در حوزه ی زبان فارسی می باشد، محدویت دارد. حتی در حوزه ی دانش آموزشکاوی نیز ممکن است با وجود پژوهش هایی که به مسائل اساسی و مهم پرداخته اند، مقاله هایی که به مسائل جزئی تر و کم اهمیت تر این دانش پرداخته اند، در اولویت چاپ قرار نگیرند.
شایسته است یادآوری گردد که روند ارزیابی به گونه ای طراحی شده است که به صورتی شفاف، دقیق و سریع به ارزشیابی مقالاتی بپردازد که در پیشرفت و بومی کردن دانش در حوزه های یاددهی و یادگیری دانش آموزشکاوی زبان فارسی نقش دارند و مدرسان، پژوهشگران و مولفان زبان فارسی به عنوان زبان دوم و خارجی می توانند از آنها بهره گیرند.