بررسی تاثیر تعادل کار و زندگی بر رضایت شغلی و تعهد حرفه ای آموزشگران کشاورزی استان تهران

هدف کلی این پژوهش توصیفی همبستگی بررسی تاثیر تعادل کار و زندگی بر رضایت شغلی و تعهد حرفه ای آموزشگران کشاورزی استان تهران می باشد. جامعه آماری شامل آموزشگران (تخصصی و عمومی) کشاورزی هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی استان تهران بود (170=N)،که 118 نفر از آن ها از طریق جدول گرجسی و مورگان به عنوان نمونه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با محل خدمت انتخاب شدند. ابزار سنجش تعادل بین کار و زندگی، مقیاس ونگ و کو، ابزار سنجش رضایت شغلی، مقیاس رضایت شغلی مینه سوتا و ابزار سنجش تعهد حرفه ای، مقیاس تعهد شغلی یلاو بود. نتایج نشان داد بین تعادل کار و زندگی با رضایت شغلی و تعهد حرفه ای آموزشگران کشاورزی همبستگی معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون ترتیبی نشان داد تعادل کار و زندگی حدود 38 درصد تغییرات رضایت شغلی و 42 درصد تغییرات تعهد حرفه ای را تبیین می کند. از بین مولفه های تعادل کار و زندگی جهت گیری زندگی و نگهداری کار و حرفه به ترتیب بر رضایت شغلی و مولفه های وفاداری به کار، نگهداری کار و حرفه و انعطاف پذیری برنامه کاری بر تعهد حرفه ای موثر هستند. آموزشگران هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی از نظر میزان تعادل کار و زندگی تفاوت معنی-داری نداشتند اما از لحاظ رضایت شغلی و تعهد حرفه ای تفاوت داشتند