ارائه راهکارهای مدیریت یکپارچه تالاب آلماگل در جهت احیا و بازسازی تالاب

تالاب ها به دلیل ایجاد خدمات اکوسیستمی فراوان از جمله با ارزش ترین و در عین حال، حساس ترین اکوسیستم های کره زمین به شمار می روند؛ بنابراین حفظ و نگهداری از این اکوسیستم ها و شرایط حیاتی آن ها و جلوگیری از تخریبشان امری ضروری است. کشور ایران دارای 24 مجموعه تالاب است که در میان آن ها تالاب آلماگل به دلیل شرایط ویژه و جذب پرندگان در فصول مختلف برای طرح ریزی مدیریت پایدار انتخاب شده است. این مطالعه در بازه زمانی 1391 تا 1393 به انجام رسیده است. منظور تعیین عوامل درونی و بیرونی از سه روش بررسی منابع موجود، حضور میدانی، مصاحبه با 15 نفر از مدیران و کارشناسان مجرب در زمینه مدیریت تالاب و استفاده از پرسشنامه کمک گرفته شد. به دلیل انطباق بالای تجزیه و تحلیل راهبردی (SWOT) با شرایط اکولوژیک منطقه مطالعاتی و همچنین دقت بالای این مدل در ارائه راهبردهای مدیریتی سودمند بر پایه عوامل محیطی، در این مطالعه از این مدل بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که جمع عوامل درونی، برابر با 11/0 و جمع عوامل بیرونی برابر با 17/0 است که تالاب آلماگل را در وضعیت SO قرار می دهد. در این شرایط سه راهبرد احیا و بازسازی ساختار تالاب (SO1) ، توسعه ی برنامه ی اکوتوریسم تالاب (SO2) و توانمندسازی جامعه ی محلی برای مدیریت مشارکتی تالاب (SO3) ارائه شدند. برای جلوگیری از سردرگمی مدیران و تصمیم گیرندگان امر، از ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی (QSPM) استفاده شد که بیشترین اولویت را به توانمندسازی جامعه ی محلی برای مدیریت مشارکتی تالاب می دهد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل به کمک نرم افزار SPSS نیز بیشترین تاثیر را در سطح 5 درصد مربوط به استراتژی SO3 می داند. همچنین با توجه به امتیاز بالای این استراتژی در روش QSPM که نشان از تناسب بالای آن دارد، نتایج نشان داد که این استراتژی می تواند در آینده به عنوان بهترین راهبرد برای بهره برداری پایدار مورد استفاده قرار گیرد.