مقایسه ی دو روش اداره ی بیهوشی در بهبود پی آیند آزمون Wake-up حین اعمال جراحی ترمیمی ستون فقرات

یکی از اقدامات پایشی جهت پیش گیری از آسیب های پایدار در جراحی های ترمیمی ستون فقرات انجام آزمون Wake-up می باشد. این مطالعه، با هدف مقایسه ی هالوپریدول و پروپوفول جهت نگهداری بیهوشی از نظر بهبود کیفیت و سرعت انجام این آزمون، انجام شد.
در یک کارآزمایی بالینی، 42 بیمار کاندیدای اسکلیوز به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه مورد، جهت نگهداری بیهوشی از هالوپریدول وریدی به میزان 1/0 میلی گرم/کیلوگرم در یک دز و نیروس اکساید 50 درصد و تجویز هر 30 دقیقه 15/0 میلی گرم/کیلوگرم آتراکوریوم و 1 میکروگرم/کیلوگرم فنتانیل استفاده شد. در گروه شاهد، پروپوفول 6/0 میلی گرم/کیلوگرم در ساعت و رمی فنتانیل 15/0 میکروگرم/کیلوگرم/ساعت تزریق شد و آتراکوریوم مشابه گروه مورد استفاده گردید. دو گروه، از نظر سرعت و کفایت انجام آزمون Wake-up و بعضی شاخص های همودینامیک و تنفسی مقایسه شدند.
فشار متوسط شریانی در گروه مورد (80/2 ± 73/79 میلی متر جیوه) با گروه شاهد (60/2 ± 36/ 81 میلی متر جیوه) تفاوت معنی داری داشت (029/0 = P). تعداد ضربان قلب نیز در گروه مورد (90/3 ± 26/88) با گروه شاهد (20/5 ± 78/92) تفاوت معنی داری داشت (040/0 = P). همچنین، درصد اشباع اکسیژن در دو از نظر آماری اختلاف معنی داری داشت (001/0 > P). از طرفی، میانگین زمان بیدار شدن در زمان انجام آزمون Wake-up در گروه هالوپریدول 66/0 ± 38/2 و در گروه پروپوفول 44/2 ± 52/11 دقیقه (001/0 > P) و میانگین زمان خارج سازی لوله ی تراشه در دو گروه پیش گفته، به ترتیب 71/153 ± 40/296 و 18/319 ± 33/393 ثانیه بود (001/0 > P).
استفاده از هالوپریدول در مقایسه با پروپوفول جهت نگهداری بیهوشی در جراحی اسکلیوز ضمن حفظ شرایط همودینامیک و تنفسی مناسب از نظر زمان بیدار شدن و کفایت انجام و موارد موفقیت انجام آزمون Wake-up مناسب تر می باشد.