حساسیت و ویژگی درجه حرارت زیر بغلی در تشخیص تب

سنجش حرارت بدن جز ابزارهای با استفاده وسیع در طب بالینی است. تردیدهای به وجود آمده جدید در خصوص صحت سنجش درجه حرارت زیربغلی، به عنوان یک روش ساده و در دسترس، پرسش هایی را درخصوص همخوانی این اندازه با سایر سنجش ها، نظیر درجه حرارت مقعدی و دهانی مطرح ساخته است. لذا بر آن شدیم که به مطالعه ای درخصوص حساسیت و ویژگی این آزمون دست بزنیم. در این مطالعه مجموعا 400 نفر مراجعه کننده سالم و یا تب دار بالای 5 سال به درمانگاه ها و بخشهای بیمارستان شریعتی تهران مورد نمونه گیری به روش غیر احتمالی و سنجش درجه حرارت به هر دو روش زیر بغلی و دهانی قرار گرفتند. از 400 فرد مورد بررسی قرار گرفته، 267 نفر (7/66 درصد) مرد و 137 نفر (3/33 درصد) زن بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان 39/46 سال (56/0±)، میانگین درجه حرارت دهانی 37.5 (0.51±) و میانگین درجه حرارت زیربغلی 6/36 (56/0±) درجه سانتیگراد بود. در صورت عدم افزودن 5/0 درجه سانتی گراد به درجه حرارت زیربغلی در نقطه تشخیصی 85/36 و در صورت افزودن 5/0 درجه سانتیگراد در نقطه تشخیصی 35/37 حساسیت 100 درصد و ویژگی 98 درصد به دست آمد. نتیجه آن که استفاده از درجه حرارت زیربغلی در صورت رعایت اصول استاندارد در اندازه گیری و انتخاب درجه حرارت صحیح برای تشخیص، کماکان از کارآیی مناسبی برخوردار است.